Bülent Arınç sünnet düğününe gitti...
Sünnet düğününde konuşacak tabii...
Baktılar, sünnet üzerine ne diyecek?..

Hani bir sünnetçi vardı...
Bomboş vitrinine bir koca sarkaçlı duvar saati astı...
Geçenler, sallanan duvar saatine bakıp bir anlam veremediler, sünnetçiye, “Niye bu sallanan saati astın?” diye sordular...
“Çük mü assaydım?” dedi...

Bu mikrofonu aldı eline...
Baktı mehter takımı orada...
“Bir başka törende 10. Yıl Marşı ile başladılar... Asabım bozuldu... Mehter varken niye 10. Yıl Marşı ile başlıyoruz dedim...”
Vitrindeki zihniyet...

10. Yıl Marşı “asap” bozduysa...

Dikkat ederiz o zaman...
10. Yıl Marşı söylendi mi, vali eğilip sorar zaten:
“Beyefendi nereniz bozuldu?..”
“Asabım...”

Eğer “Hâlâ eski zamanın 10. yılına mı takılıp kaldınız?” derseniz... Mehter takımının muhtemel kuruluşu 1362...
14. yüzyıl...
Ama o da bizim müziğimiz, bizim marşımız, bizim mehterimiz...
Dinlerken ağlarız...

Ama 10. Yıl Marşı niye “asap” bozsun?..
O marş, cumhuriyetimizin sadece ilk on yılını anlatmaz, geleceğe verilmiş bir vefa “sözü”dür o...
“Açık alınlara” şükrandır...
“On beş milyon genç”in hüzünlü hikâyesidir, bak torunları meydanlarda...
“Demir ağları” söyler, bakma sana öyle tren yolu gibi gelmiştir...
“Kanla çizilen yurt haritasının” öyküsüdür...
“Karanlığın üzerine güneş gibi doğarız”dır...

Niye bozulsun?..
A sap...