Barış...

Kardeşlik...

Kucaklaşma...

Sevgi...

*

Herkese yakışır...

Sana yakışmıyor...

*

Sadece çıkarın olduğunda, işine geldiğinde ama en çok tiyatro yaptığında, sevgi sözcükleri dilinden düşmüyor...

Ama dön bir bak:

Nefretin hapishanelere sığmaz oldu...

*

İnsanların evlerine girdiniz...

Yatak odalarını dinlediniz...

Sabah karanlıklarında gazetecileri, yazarları, bilim insanlarını, şerefli askerleri, öğrencileri, kim ağzını açmışsa alıp götürdünüz...

Çocuklar babasız büyüdüler...

Sevgililer yıllarca beklediler camların önünde...

Kimisini sedye ile geri verdiniz, kimisini tabutta...

Babalar kahırlarından öldü...

Anneler hâlâ ağlar geceleri...

*

Tuhaf biçimde; iki ay önce “idamlarından” söz ederken şimdi terör örgütü ile “barıştan, kucaklaşmadan, helalleşmeden, sevgiden” söz ediyorsun ya...

Deli oluyorum...

Sen kim, sevgi kim?..

*

Barış...

Kucaklaşma...

Hoşgörü...

Sevgi...

Türk, Kürt, biz hiç düşman olmamıştık ki...

Bunlar özlemlerimizdir...

Kim karşı çıkabilir, nasıl karşı durulabilir?

Ama seninle olmaz...

*

Çünkü birleşik kaplar gibidir bunlar...

Kininiz, nefretiniz, sevgisizliğiniz, tahammülsüzlüğünüz, hukuksuzluğunuz, saygısızlığınız, intikamınız, ihanetiniz bir yanda dibe vururken... Aynı kabın öte yanında barış, sevgi yükselmez...

Olmaz...

*

Hesaplaşmalar...

Öç...

Kin...

Tepeden tırnağa nefretsin...

Sevgi sana yakışmaz...

\n