Hepimizin kafasında aynı soru var...
Bir sızı gibi içimizde dönüp duruyor...
Şu umut veren günler berbat olmasın diye, etrafında dolanıyoruz ama, çoğu zaman birbirimize soramıyoruz...
Oysa sormalı:
Bu eylemler nereye kadar?..
Sonunda ne var?..

Tüm bu yaşananların amacı ne?..
Nasıl bir şey olmalı ki tüm bunlara değsin?..

“Duran adam” gidip badem efendinin yerine oturacak değil... Ya da gaz yiyen çocukların bakan, milletvekili olma talepleri yok...
Sokaklardaki insanların ilk talebi demokrasi ise...
O zaman çözüm sandıkta olacak...
Sonunda halk sandığa gidecek, oyunu kullanacak ve meydanlardaki hava sandıkta anlamını bulacak...

İyi ama yoklama sonuçlarına bakılırsa siyasi çözüm var mı?..
Kamuoyu şirketlerinin son anketleri aşağı yukarı aynı sonucu veriyor:
AKP; yüzde 44.5...
CHP; yüzde 30.1...
MHP; yüzde 15.5...
Yani hâlâ AKP farkla birinci parti...
Olmadı Devlet Bahçeli sayesinde kurtarma aracına dönmüş MHP’yi yanına alarak iktidarını sürdürebilir...
Yani meydanların ateşi, seçim sandığında bir küle dönebilir...

CHP’ye bunu anlatamıyoruz işte...
Hâlâ anlamıyor...
CHP, meydanların sesini kavrayamayarak, aslında en az AKP kadar zarar veriyor demokrasiye...
Çığlık gibi dalga dalga gelen bu son umudu, aptal bir siyasetin sağır duvarlarında etkisiz kılarak, nasıl bir hüsrana dönüştürmekte olduğunun idrakinde değil...
Ne meydanların mesajını algılayabiliyor...
Ne omuzlarındaki tarihi sorumluluğun farkında...

Hâlâ TBMM Başkanlık Divanı’nda oturup fotoğraf tamamlıyorlar...
Hâlâ komisyonlarda yıkım yasalarını meşrulaştırıyorlar...
Hâlâ Türkiye’nin de ötesinde dünyanın sildiği AKP ile ortak anayasa yapmaya çalışıyorlar...
Hâlâ insanları aptal yerine koyup kendi yeteneklerinden değil, iktidarın suçlarından medet umuyorlar...

Türkiye ayağa kalktı...
Kıpırda birader...