“Camiye ayakkabıları ile girdi bunlar” dedi ama resimlerdeki ayaklarda ayakkabı yok...
Normalde terör örgütünde silah aranmaz mı?..
Bunlar başladılar ayakkabı aramaya...
Bir çift makosen buldular...
Bu kez içinde ayak yok...
(.........)
Yaralıların sığındığı “Camide içki içtiler” dediler...
Şişenin resmi de vardı bu kez...
Büyütüp baktılar:
Tentürdiyot...
(..........)
“Türbanlı kardeşlerimize saldırdılar” dedi...
Saldıranları yakaladılar...
Ama saldırılan türbanlı kardeşimizi ne yaptılarsa bulamadılar...
Polis tarihinde ilk kez mağdur kaçmıştı...
(..........)
“Göstericiler bir polisimi silahla şehit ettiler” dediklerinde, her şey tamamdı, sadece bir şey eksikti:
Vurulmuş bir polis...
(..........)
Ethem Sarısülük’ün öldürülmesi...
“Kafasına taş değdi” dediler...
Kurşun çıkınca “Taş polisin eline değdi, tabancanın ucu eğildi” oldu...
Tutmadı, “terörist” olduğunu gösteren bir fotoğraf buldular sonunda... Siperin içinde, kum torbaları arasında...
“Örgüt kampı” yaptılar...
Karakol çıktı...
Ethem amele olarak çalışmış karakol inşaatında...

Tüm bu yalanlar asla rasgele ve sıradan değil...
Siyasetlerinin vazgeçilmez parçasıdır yalanları...
Yalan hukuk oldu; Ergenekon, Balyoz, Odatv, Poyrazköy, Danıştay davalarında olduğu gibi...
Ekonomi olur; 300 kat borçlanıp “IMF’ye borcumuzu da kapattık” demek gibi...
Dış politika olur; “van minit” deyip İsrail ile ortak Suriye’yi vurmak gibi...
Çevrecilik olur; şuracığa “2 milyar 800 milyon ağaç dikmek” gibi...
Hesapladı çocuklar, papatya sığmaz...

Yalan; iktidar yöntemidir bir bakıma...
Çünkü:
Göz göre göre durmadan yalan söyleyen, kendisine inanan dünyadan bihaber “yüzde 50”nin orada olduğunu bilir...
Yalanlar, cehalet duvarlarında oy’a ve siyasi güce dönüşür...

Artık daha çok yalan lazımdır...
Tek Devlet, Tek Din, Tek Vatan, Bol Yalan...