Ankara’nın nabzı çok hızlı atıyor.
Caddelerinde TOMA, semalarında kapkara polis helikopteri.
Oy kullanılan okulların önünde kılıçlı, palalı saldırganlar.
Sayım merkezine “Dağıtırım burayı” diye giren anlı şanlı politikacılar.
Sanırsınız büyük bir kalkışma hareketi çıkmıştır; sanırsınız, kan dökülmüş, dükkânlar yağmalanmıştır.
Hayır. Devleti bu kadar öfkelendiren; hiçbir çıkar gözetmeden, oylarına sahip çıkmaya çabalayan, bu uğurda nöbetleşe uyuyan gençlerin adalet arayışıdır.
Kedilerin kısa devre yaptırabildiği (!) trafolara rağmen, lamba yakarak oylarını korumaya çalışan dirayetidir.
Öyle “tuhaf” bir gençlik ki...
Ne servis araçlarına doldurulup üstlerine salınan kadrolu boksörlerden korkuyor ne de gece yarısı farlarını söndürerek yanaşan esrarengiz makam araçlarından.
Korkmazlar ki; adı anayasada yazılı tek kentte yaşadıklarının farkındalar.
Doğduklarından beri tanık oldukları kent suçlarının artık sona ermesini istiyorlar.
İlk kez oy kullanacakları 30 Mart’ı heyecanla beklediler.
İlk kez “seçebildikleri”, “yurttaş olma” duygusunu yaşadıkları o “evet”in kirli oyunlarla başka partinin hanesine yazılmasına, yakılmasına, sayılmadan ortadan kaldırılmasına direniyorlar.
Adaleti tarumar eden “devlet” o yüzden tahammülsüz.
Haklı öfkenin gücünü, adalet arayışını küçümseyenlerin bildiği tek yola bu yüzden başvuruyor.
Üstelik polis şiddetini, sokak terörünü zalimce kullanmakla yetinmeyip aynı anda mağduriyet devşirecek, tehditler savuracak kadar da saf bir kötülük sergiliyor.

***

Bilen bilir... Ankara’nın hiçbir sokağı denize açılmaz.
Dönüp dolaşacağınız yer, birbirinizin yüzüdür.
Kural ihlalinin, sokak kavgasının, itiş kakışın az olması biraz da bundandır.
Ancak kavgayla ve çatışmayla var olabilenlerin bugünkü korkusuna iyi bakın.
Sakinlikten, haklı olmanın gücünden, sabırdan ve aklıselimden duydukları telaşı iyi izleyin.
Seçim gecesi, her coğrafyadaki sonuçlar güncellenirken Ankara’dan saatlerce sonuç gelmemesinin kabullenileceğini, “atanmış” gazetecilerle dolu güdümlü haber ajanslarının, yaramaz kedilerin (!) marifetlerine boyun eğileceğini sanıyorlardı.
Ankara gibi bir yerde seçim sonuçlarının bu kadar gecikmesinin normal karşılanacağını sanmışlardı.
Yanılmanın telaşı içindeler.
Pervasızca ihlal edilen kurallardan, iktidar gücünü sonuna kadar kullananların sergilediği adaletsizliğe karşı duranların direnci korkutuyor onları.
Hiçbir çıkar gözetmeden oylarına sahip çıkan gençlerin gücünü hesaplayamadılar.
Ankara geleceğini arıyor...
Ve sonuç ne çıkarsa çıksın, adalet arayışıyla “sağlam irade” dersi veren bu gençler, bize çok şey anlatıyor.