Başbakan, din konusunu oya çevirmek için “laik” CHP’nin dinsiz olduğunu söyleyemiyor.

Oy ticaretinde yetmiş yıl öncesinin

olaylarını kullanıyor. İsmet İnönü üzerinden ana muhalefete saldırıyor...

Bugüne dek sosyal ve ekonomik konularda ana muhalefette görmediği hamleleri Süleyman Demirel’in akıl hocalığına bağlıyor.

İsmet İnönü bugün olduğu gibi, yaşamı boyunca da siyasal saldırılara hedef oldu.

Şair Orhan Seyfi Orhon; CHP’ye iktidarı dönemlerinde övgüler dizdikten sonra, Demokrat Parti’nin iktidara gelmesiyle İnönü’ye hicivlerle saldırmaya başlayan bir yazın adamı.

Yazdığı şu hiciv günümüzdeki dönekliğe bir örnek:

“Maksadın hizmetse şayet partiye / Arza hacet yoktur, ilan istemez / Ey paşam; Lütfen çekil, kâfi bize: / Gölge etme başka ihsan istemez.”

Şair Necdet Atılgan, bu dizeleri hiciv yoluyla, şu dörtlükle yanıtladı:

“Paşaya, partisine o kadar dil uzatma / İki gözden olursun ey Orhan Seyfi Orhon / Tazyik nedeniyle yırtılmamış olsaydı / Halk Partisi malıydı kıçındaki don.”

***

İsmet İnönü bugünleri yaşasaydı, meydanı boş bulmuş, geçmişe doludizgin saldırıları kendine özgü mizah anlayışıyla kim bilir nasıl yanıtlar ve nasıl alaya alırdı?

Şayet geçmişten ders alabilseydi Başbakan; İnönü’nün ağır siyasal koşullarda bile (örnek: Talat isyanını işittiği anda) sadece “maskaralardan” öteye ağızdan tek bir küfür sözcüğü çıkmadığını bir ders olarak algılar ve muhaliflerine ahlaksız sözcüğü ile başlayan bir dizi küfürlü cümlelerle saldırmazdı.

Şu öykü, karşıtlarına küfürle saldıran günümüzdeki siyasetçilere -belki- ders olabilir, tabii olabilirse:

Patavatsızlığı ile ünlü eski bir milletvekili bir gün İsmet Paşa’ya sordu: “Vallahi şaşıyorum Paşam, bu kulakla Lozan Konferansı’nı nasıl idare ettin?”

İsmet İnönü, duraklamaksızın şu yanıtı verdi: “Düşmanlarımız o kadar terbiyeli insanlardı ki, bana sağırlığımı hissettirmediler.”

***

Yarınlara kuşkuyla bakıldığı bugünlerde bir an olsun kaba, hırçın siyasetten kopmak istiyor insan.

Hele her gün hiç ummadığı halde kimi kişilerden bir gün önceki sözünden dönenlerin alkışlandığına, siyasetin halka erdemi, yaşama sevincini aşılayacağı yerde karamsarlığı körüklediğine tanık oldukça… TV’leri kapamak, gazeteleri okumamak geliyor insanın içinden… Ne çare, bu ülke bizim. Siyasetçiler de...

Pazar günleri izin günüm. Eşim ve denize hasret ben, pazarları Gölbaşı’nda dolaşıyoruz.

Siyasetten, yaşamsal zorluklardan, kafamızı yoran, sinirlerimizi geren olaylardan uzak… bir kanepede… göçmen kuşların telaşını, martıların, kara mekelerin, yabani ördeklerin göle dalışını, havada daireler çizen güvercinleri izliyoruz.

***

Siyasetin ağır havasının etkisinden hiç değilse bir gün olsun kurtulmak istiyorsanız, pazar günü geç saatlere kadar TV haberlerini izlemeyin! Gerçekleri, dünya ve ülke sorunlarını alaya alan mizah kitaplarını, dergileri okuyun. Rahatlayın.

Örneğin memur iseniz yaşadığınız gerçeği gülerek anımsamanıza neden olabilir şu fıkra:

ABD Başkanı, İngiltere ve Türkiye başbakanları bir araya gelmişler. Gazeteciler, önce ABD Başkanı’na “Ülkesinde bir memur ne kadar parayla geçinir” diye sormuş. İki bin dolar demiş. “Bin doları ile geçinirler, gerisini ne yaparlar bilmem!”

Aynı soruya İngilizin yanıtı: “Ben memuruma 3 bin sterlin veririm. Geçinmesi için 2 bin sterlin kâfi. Gerisi beni ilgilendirmez.”

Türk’e sıra gelmiş, soruyu şöyle yanıtlamış: “Türkiye’de bir memura en az 500 milyon gerekli. Ama ben 250 milyon veriyorum. Geri kalan 250 milyonu nereden bulurlar, nasıl geçinirler hiç bilemiyorum.”

İleri-geri demokrasi söylemlerine de kafayı takmayın. Gerçeği fıkra özetliyor:

Putin, Bush ve Özal bir araya gelmişler ve önce ikisi şeytana; “Ben ne zaman dünyaya hâkim olacağım?” diye sormuş. Bush, “250 yıl sonra…” Putin, “500 yıl sonra” yanıtını alınca başlamışlar ağlamaya.

Sırası gelen Özal, şeytana, “Benim ülkeme demokrasi ne zaman gelecek?” diye sorunca, bu kez şeytan ağlamaya başlamış. Nedenini sormuşlar.

“Bu Özal’ın sorduğunu ben hiç göremeyeceğim için” demiş!

İyi pazarlar!

\n\n