Dokuz gün süren 18. İzmir Kitap Fuarı beni biraz olsun günlük politikadan uzaklaştırdı. Kitapların, yazar, yayıncı ve okur dostlarımın arasında belli bir süre için de olsa daha farklı bir dünyanın havasını soludum. Kitap fuarlarının havasını solumak insanı hem dinçleştiriyor, hem de dinginleştiriyor. Hele fuar her yanıyla başarılı geçiyorsa keyfine doyum olmuyor.
İzmir, aydınlık yüzü ve insanlarıyla çoğu kentlerimizdekinden farklı, işgale ve kurtuluşa tanık olmuş, düşmanın geride bıraktığı yangın yerlerinin sıcak külleri üzerinde doğrularak kendini yeniden yaratmış, gerçek anlamıyla “gazi” bir kent. Böyle bir kentin insanlarının Cumhuriyetimizin kurtuluş ve kuruluş ülküsünü hep diri tutmasından doğal bir şey olabilir mi?

Birçok İzmirli ile konuştum. İçinde bulunduğumuz “çatışmasızlık” ortamından hoşnutlar, sürekli olmasını diliyorlar. Fakat ortak bir endişeleri var. Özlenen barışın olmazsa olmazının gerçek bir demokrasi olduğuna işaret ederek AKP iktidarının sıkça sözünü ettiği “demokratikleşmenin” göz boyamaktan başka bir anlamı olmadığını, bunun da farklı düzlemlerde çatışmalara yol açacak yeni koşulları ortaya çıkaracağından endişe duyuyorlar.
Haklılar, çünkü toplumun tümünü kapsamayan demokrasiyi, “demokrasi” olarak nitelemek olası değildir. İktidar sözcüleri öğrenci eylemleri, işçi direnişleri, emek savaşımı, düşünce ve anlatım özgürlüğü söz konusu olduğunda “demokrasi” sözcüğünü ağızlarına almıyorlar.
Sözgelimi, 4. yargı paketinde de Ergenekon, Balyoz, KCK gibi büyük davaların sanıkları gibi sudan nedenlerle tutuklanmış yüzlerce direnişçi öğrencinin lehine bir ışık görünmüyor.
Başbakan, gündemi değiştirmek amacıyla yaptığı “milli içkimiz rakı değil ayrandır” türü açıklamalarıyla belki iktidar yandaşı medyanın gündemine oturuyor, fakat bu açıklamalar feleğin çemberinden geçmiş İzmirlilerin kafalarındaki soruları öteleyemiyor.

Özetle, İzmirliler, AKP iktidarının Türkiye’yi demokratikleştireceğine inanmıyorlar, dolayısıyla özlenen sürekli barışın sağlanabileceğinden endişe duyuyorlar. İnsanların endişelerini dile getirmelerinin farklı yolları var. Örneğin, her inanca, her düşünceye, her dünya görüşüne, her siyasal düşünceye, her etnik kimliğe, her dile açık, demokratik bir buluşma ortamı olan 18. İzmir Kitap Fuarı’na kitapsever akınını da bir yanıyla bu dile getirişin bir görüntüsü olarak değerlendirmek gerekiyor.
Fuarı bu yıl tam 391 bin 700 kişi gezdi. 4 milyon 5 bin 459 nüfusa sahip bir kentin yüzde 9.8’inin odağı kitap olan bir mekânda buluşmasının bir nedeni olmalı, diye düşünüyorum..
Daha fazla okumak, daha fazla öğrenmek, daha fazla bilgilenmek de direnmenin bir yolu değil midir?