Son genel seçimin en önemli olayı bence ne AKP’nin her iki seçmenden birinin oyunu alması, ne CHP’nin hedeflediği oranı yakalayamaması, ne de MHP’nin yüzde 10’luk barajı aşmasıdır. 2011 seçimlerinin en önemli olayı, üç sosyalist adayın, Ertuğrul Kürkçü’nün, Levent Tüzel’in ve Sırrı Süreyya Önder’in yeterli oy olarak TBMM’ye girmeleridir.

Bu olay aynı zamanda önemli bir başarı örneğidir. Çeşitli yönelimlerden sosyalist parti ve gruplar bir araya gelerek güçlerini birleştirmişler, TBMM’nin kapılarını sosyalistlere açmışlardır. Bu parti ve grupların adlarını anımsayalım: Barış ve Demokrasi Partisi, Demokrasi ve Özgürlük Hareketi, Devrimci İşçi Partisi, Devrimci Sosyalist İşçi Partisi, Emek Partisi, Emekçi Hareket Partisi, Eşitlik ve Demokrasi Partisi, İşçi Cephesi, İşçilerin Sosyalist Partisi, Katılımcı Demokrasi Partisi, Köz, Sosyalist Birlik Hareketi, Sosyalist Dayanışma Platformu, Sosyalist Demokrasi Partisi, Sosyalist Gelecek Parti Hareketi, Toplumsal Özgürlük Platformu, Türkiye Gerçeği, Uluslararası İşçi Dayanışması Derneği ve Partizan.

“Emek, Demokrasi ve Özgürlük Bloku” adı altında gerçekleştirilen bu güç birliği oluşumu, kapsamı ve yaygınlığı açısından ülkemiz sosyalist hareketi içinde bir ilktir. Oluşum, 41 ilde 65 adayı desteklemiş, bu adaylardan 36’sını TBMM’ye göndermeyi başarmıştır.

Doğal ki bu başarıda en büyük payın Barış ve Demokrasi Partisi’ne ait olduğunu vurgulamak gerekmektedir.

***

Ayrıntılı bir planlama gerektiren zor bir işin üstesinden gelmişlerdir. Özellikle Güneydoğu ve Doğu Anadolu gibi eğitim düzeyinin oldukça düşük olduğu bölgelerde seçmenleri farklı bağımsız adaylara yönlendirmek hiç kolay değildir. Demokrasiye olan inanç antidemokratik baraj duvarını yıkıp geçmiştir.

Eğer Türkiye’nin kanayan yarası Kürt sorunu ise bu yaraya çare ancak Kürt siyasal ve toplumsal hareketinin Türkiye Büyük Millet Meclisi’ndeki temsilcileri, sosyalistler ve diğer sol güçler tarafından bulunabilir, bu, aynı zamanda yakın zamanda gündeme gelecek olan anayasa değişikliği için de geçerlidir.

Düzen partileri 1980’lerden bu yana ne Kürt sorununa bir çözüm bulabilmişler, ne de bir deli gömleği gibi toplumun elini kolunu bağlayan 1982 Anayasası’nın yerine Türkiye’ye çağdaş, özgürlükçü, demokratik yeni bir anayasa kazandırabilmişlerdir.

***

Yeniden sosyalist milletvekillerine dönecek olursak… Her üçü de devrimcilikleri ve sosyalizme inançları uzun yıllar içinde sınanmış, kanıtlanmış güvenilir kişiliklerdir.

Ertuğrul Kürkçü, 1968 kuşağının önde gelen öğrenci liderlerinden biridir. 18 Ekim 1970’de Türkiye Devrimci Gençlik Dernekleri Federasyonu (Dev-Genç) Genel Başkanlığı’na seçilmiştir. Mahir Çayan ve arkadaşlarının öldürüldüğü Kızıldere olayından sağ kurtulan tek kişidir. Askeri mahkemelerde yargılanmış, çarptırıldığı ölüm cezası 1974 affıyla 30 yıla çevrilmiş, 14 yıl hapis yattıktan sonra İnfaz Yasası’nda yapılan bir değişiklikle 1986 yılında serbest bırakılmıştır. O günden bu güne sosyalist hareket içinde savaşımını sürdürmektedir.

Levent Tüzel avukattır. 1985 yılından bu yana serbest çalışmaktadır. İnsan Hakları Derneği İstanbul Şubesi’nde yönetim kurulu üyeliği, Çağdaş Hukukçular Derneği İstanbul Şubesi’nde başkanlık yapmıştır. 1996 yılında kurulan Emek Partisi’nin başkanlığına seçilmiştir.

Sırrı Süreyya Önder’i, 2006 yılında çevrilen “Beynelmilel” adlı filmden yönetmen, senarist ve oyuncu ve son zamanlarda çeşitli gazetelerde yazdığı yazılardan köşe yazarı olarak tanıyoruz. 1962 doğumlu Önder, daha 16 yaşında Adıyaman Lisesi’nde öğrenciyken Maraş Katliamı’nı protesto ettiği için cezaevine girmiş, tahliye olduktan sonra Ankara Siyasal Bilgiler Fakültesi’ne girmiştir. 12 Eylül darbesi sonrası tutuklanmış, uzunca bir yargılama süreci sonunda 12 yıl hapse mahkûm olup 7 yıl hapiste kalmıştır.

Demokratlıkları, barışçılıkları, özgürlükçülükleri, sosyalistlikleri kuşku götürmeyen her üç sosyaliste de TBMM’de halkın sesi olacakları umudu ve inancıyla başarılar diliyorum.

\n\n