Galatasaray’ın Evkur Y. Malatyaspor’la oynadığı Ziraat Türkiye Kupası yarıfinal ilk maçında aksiyon için tam 71 dakika geçmesi gerekiyor. Maçın ilk düdüğünden bu süreye kadar geçen zaman zarfında as kadrosuyla G.Saray, son dönemde iyi oturttuğu 4-1-4-1 dizilişiyle rakibe atak bir oyun oynayacağının mesajını aktarıyor. Tabii kâğıt üzerinde! Konuk ekipse 4-3-3’lük dizilişiyle genel oyun karakterine uygun olarak ‘Sen oyna da bir bakalım’ mesajı veriyor. Bu mesaj şu anlama geliyor: ‘Ben atak yapmam, gerekmedikçe gol kovalamam. Yarı sahamdan mecbur kalmadıkça çıkmam. Sen gelirsen alanımı öyle bir savunurum ki sana oyun kurdurmam. Sen yorulursun. Ben de o arada kontratak kovalar, fırsatımı bulursam da atarım...’ Bu anlayış, G.Saray’a (her ne kadar o maçta bolca eksik ve sakatları olsa da) ligin ilkyarısında 3 puan kaybettiren taktik aynı zamanda… Buna karşı G.Saray’ın da alabileceği bir önlem var bu sefer. DNA’sına uygun olarak yoğun tempo yapmak, peş peşe geliştireceği ataklarla rakibi yıpratmak ve o çok iyi yaptıkları alan savunmasında hataya zorlamak ama G.Saray, onun yerine rakibinin temposuna ayak uydurmayı seçiyor. Gücünü rölantide kullanmayı tercih ediyor. Lige verilen ara, belli ki rehavete yol açmış. Herkes ‘işini’ yapıyor ama tıpkı 9-6 çalışan ve işini de pek sevmeyen bir memur havasında!!! İkinci yarıda Malatyaspor’un Kamara’yı oyuna almasıyla oyun onlar açısından hız kazanmaya başlarken G.Saray, rehavetini üzerinden atmamakta ve futbol adına herhangi bir şey üretmemekte ısrarlı. Hakem bakıyor ki iki taraftan da bir şey çıkmayacak, Luyindama’nın aslında topa yaptığı hareketi rakibine kasten yapılmış olarak değerlendiriyor ve kırmızı kartını çıkarıyor. Bir kişi eksilen G.Saray, ev sahibi olduğunu ve gol atması gereken eleme usulü bir maç oynadığını bu dakikada hatırlıyor. Ancak kalan 19 dakikada baskıyı artırsa da memur kafasını üzerinden atamıyor. Doldur- boşaltlar gol getirmiyor. Kupa avantajını, evinde oldukça güçlü olan rakibine ikram etmeyi tercih ediyor.