Bir Komutan:
Yavuz Binbaşı...
Savaş için yetiştirilmişti ama bir “Barış elçisiydi”...
Kağızman’da görev yaptığı sırada iki aşiret arasında 70 yıldır süren kan davasını bitirmişti...
Adı gibi yavuz bir komutandı...
Operasyonlarında askerlerinin önünden giderdi...
Tunceli’nde, Demirkapı köyünde, terörle savaşta “çevre emniyeti” alınmasını beklemeden koşarken vuruldu...
Eşi Burcu, fotoğrafına sarılarak ağladı...
Annesi Emine, “Neredesin Tayyip” diyerek bağırdı; “Zindana atsın isterse beni...” diyerek feryat etti...
Kızı Sude, tabutunun arkasından “Hayır hayır” diye haykırdı!
Anısı sonsuza kadar yaşayacak, rahmet ve nur içinde!

***

Bir Kurban:
Elif Şimşek...
Kirli savaşta taraf olamayacak kadar küçük ve masumdu...
8 yaşındaydı...
Hayalleri, umutları vardı...
Bütün suçu, Diyarbakır’da, Bismil’de oturmaktı...
Terör savaşında evine isabet eden bir roket ile hayatını kaybetti...
Rahmeti Rahman’a kavuştu henüz yaşamın tadını alamadan!

***

Ve paylaşılamayan, üzerinde yine savaş ve terör rüzgârları estirilen, kötü yönetilen, içine yeniden nifak tohumları sokulan Anadolu’nun yüzyıllardan süzülerek yarattığı sentezin simgesi, bir Cumhuriyet okuru:
Leman Hanım...
Kuvva-ı Milliye yiğitlerinden Yörük Ali Efe takımının gazilerinden Aydınlı Mustafa Posacı’nın kızıydı...
Sarıkamış süvarilerinden 1939 Dersim sürgünü Ali Rıza Karsu’nun ve ailenin yiğit hatunu İzzet’in geliniydi...
Yüreğine bastı sürgünün onurlu ailesini...
Sevdasını kattı sızılarına...
Halkının âşığı 15-16. dönem Erzincan CHP Milletvekili Nurettin Karsu’nun yoldaşıydı, aşkıydı..
Atatürk devrimlerinin kuşağıydı..
Çocuklar, torunlar yetiştirdi:
Cumhuriyet nesli.
Zarifti, kibardı, yardımseverdi, fakirin, mağdurun annesiydi...
Bir sonbahar gününde, 5 Eylül’de Hakk’a yürüdü; 7 Eylül’de de toprağa; Aydın’ın işgalden kurtuluş gününde:
Sonsuzluğa yolcu ettik...
Işıklar içinde yatsın!