Şampiyonlar Ligi marşını çok özlemişiz; İnönü Stadı’nda pardon taraftarların gönlündeki ismiyle Şeref Bey Stadı’nda ya da resmi adıyla Vodafone Arena’da...
Açılış şovunun ardından gördük ki üç gün önce Galatasaray’a karşı çıkan 11, yerini farklı bir 11’e bırakmış. Ve dolayısıyla yeni bir dizilişe; 4-4-2 veya 4-4-1’e. Bu sistem hatlar birbirine yakın olur, toplu baskı yapar ve yerden paslı oynarsa işleyebilecek bir sistemdi.
Ne var ki defansif açıdan Caner’li, Adriano’lu sol kanat sağlam ama Q7 kafasına göre oynayacağından Beck’li, Q7’li sağ taraf zayıftı.
Ve bu sistem hatlar birbirine yakın olur, toplu baskı yapar ve yerden paslı oynarsa işlerdi.
Nitekim Beşiktaş, disiplinli ve uyumlu başladı oyuna. Alan paylaştı, sıkı pres yaptı. Atiba ve Tolgay oyunu iyi yönetti. Topu yere indirince hızlandı, topu şişirmeye başlayınca yavaşladı.
İleride Aboubakar’ın da Talisca’yla yakın oynaması gerekiyordu.
Öyle de yaptılar. Talisca - Aboubakar ikilisi; 27’de bir frikik kazandırınca, Q7 de topu sağ üst köşeden ağlarla buluşturunca Beşiktaş, yeni stadın ilk Şampiyonlar Ligi golünü de atmış oldu.
Dinamo Kiev ise topu dolaştırıp oyunu yavaşlatmayı amaçlamış. Golden sonra biraz hareketliler. 2. yarıya da daha hareketli başladılar. Bu arada her kalemize gelen top savunma zaafımız akla gelince yüreğimizi ağzımıza getirdi. Ve korktuğumuz başımıza 65’te bir duran topla geldi. Durup seyreden savunmamızın eşliğinde.... Aslında D.Kiev’in açılması bize daha fazla boş alan yaratmıştı ama 2. golü bulamayınca iş tersine döndü. D.Kiev’in golünden sonra Güneş; Adriano’yu çıkarıp Cenk’i aldı, Talisca sol kanada geçti. Son yarım saatte Beşiktaş’ta yorulan futbolcuların olmasına karşın rakip daha dinç kaldı. Yine de son dakikalarda rakip kaleye yüklendi Kartal... Ama galibiyet golünü bulamadı. Bu arada Talisca’nın 62’deki pozisyonu penaltıydı bence.