Takım, takım olmaktan çıkmış. Oraya buraya yamalama devam ediyor. Takımın oynanmayan yeri kalmamış. Özellikle savunma ve orta alan sürekli değişiyor. Değişmeyen tek şey Quaresma. Kırmızı görmemişse yeri garanti. Pepe’nin gönderiliş tarihi ise garip. Necip iyi ki var. Kim eksik oraya. Bu kez sağ bekte. Ama sonuçta takımın total kalitesi her gün düşüyor. Bu birlikteliğe takım demek de çok zor. Akışkan hızlı oyun beklemek de. Buna karşın Trabzon günbegün takımlaşıyor. Nitekim hızlı ve etkili başlıyorlar. Oyun Beşiktaş kalesi önünde oynanıyor. Siyah-Beyazlılar top kayıplarıyla oyun kurmakta çok zorlanıyor. Zaten kimler topu hızlı ve akışkan kullanabilecek, yönlendirebilecekti ki. Sadece Atiba, Dorukhan ve Ljajic’le olmaz bu. Sonra Kartal tam rakip alanda pozisyonlara girmeye başlıyor ki sağ kanattan Sosa’nın uzun topunu Medel kaçırıyor, Rodallega, Karius’u da aşıp golü buluyor. Çünkü Beşiktaş gitti mi çabuk dönemiyor. Güneş, 2. yarının başında Quaresma’yı oyundan alarak şaşırtıyor bizi. Ama yerine Caner giriyor. İkinci yarının başı değişen bir başka şey de skor. Ta orta alandan kullanılan taç, Ljajic’in top kaptırmasıyla 47’de 2. Trabzon golüne dönüşüyor. Trabzon rahatlıyor. Beşiktaş için ise artık kaybedecek bir şey yok. Topyekûn savunmayı bırakıp yüklenmeye başlıyorlar. Nitekim 57’de Dorukhan’ın gayretinde Onazi’nin kendi kalesine gönderdiği topla bir de gol bulup moralleniyorlar. Hatta 68’de Dorukhan bir gol daha atıyor, tribünler müthiş havaya giriyor. Ama gol VAR’dan dönüyor. Ardından oyun hızını kaybediyor, dengeleniyor. Artık her 2 kalede de gol olması da olmaması da sürpriz olmaz. O golü 90+6’da Beşiktaş bulunca mücadelesi yüksek maçta puanlar paylaşılıyor. Şu açık Beşiktaş, Quaresma’sız çok daha iyi.