Beşiktaş’ın oyununda değişen bir şey yoktu. Sadece bir yeni bir de ‘yeniden’ transferle çıktı sahaya Kara Kartal. Yani yine sahada mücadele olacak ancak yaratıcılık ve beceri hep eksik kalacaktı. İlk 11’deki kesici, durdurucu futbolcu fazlalığı bunun en açık ifadesiydi. Yine orta alanın işlerliği es geçilmiş; umut, bireysel hareketlere bırakılmıştı. Burak da bu düşüncenin ürünü değil miydi?
Maç başında oyunu hızlandıran ve rakip kalede baskı kuran Akhisar’dı. Ama futbolun cilvesi; Beşiktaş, Dorukhan’ın ceza alanı sol çaprazından falsolu vuruşuyla öne geçiverdi. Topu her durumda verimli kullanarak Beşiktaş’ın Quaresma’ya göre dizayn edilmiş oyun tarzına karşı çıkıyordu genç futbolcu… Biraz da Ljajic. Her mevkinin bir Dorukhan’ı olsaydı keşke. Golle morallenen Beşiktaş, oyunu dengeledi. 2. yarının başında kullanılan frikikte Q7’nin kestiği topu Gökhan, kafayla tamamladı ve Siyah-Beyazlılar, bir gol daha bulup zoru kolaya çevirdi. Akhisar’ın oyunu bırakmaya hiç niyeti yoktu. Çok adamla Beşiktaş kalesine gitmekte ısrar ettiler. En azından beraberliği getirecek pozisyonları da buldular. Ancak karşılarında müthiş kurtarışlarıyla kaleci Karius vardı. Maçın sonlarında karşılıklı goller oldu. Önce Burak’ın yerine giren Larin ve sonra Cikalleshi, skoru belirledi: 1-3.