Akıllı olmak nasıl bir şey? Bilmiyordum. Başbakan tarafından hazırlanan, onaylanan, son dakikada BDP’nin itirazlarıyla genişletilen “akıllı insanlar” listesine bakınca, hele Akit gazetesinden Hasan Karakaya da yedeklerden listeye girince anladım nasl bir şey akıllı olmak.

Akıllı olmak için önce Başbakan’ın aklına yakın olmak gerekiyor.

İkincisi, planın tanıtımında üstün hizmet vereceğinize Başbakan’ın güvenmiş olması gerekiyor. Üçüncüsü, yine Başbakan’ın seçeceği bölge başkanına itaat, sekreterin tutacağı notlara güven duyacaksınız.

Peki yürütülmekte olan “barış süreci”, “PKK’lilerin geri çekilmesi” konusu ya da yeni anayasada vatandaşlık tanımının nasıl olması gerektiği gibi konularda aklınıza başvuracaklar mı sizin? “Bu aşamada böyle bir ihtiyacın hasıl olmadığı” belli, ama gelecekte, şu ilk “psikolojik ikna” turundan sonra bakılır artık.

Beğendim ben listeyi, “izci oymağı” gibi aynı, hoşuma gitti. Akıllarından yana zaten hiç kuşkum yok. Yalnızca, tanıtımla sınırlandırılmış görev tanımının onlara yetmeyeceği, gelecekte daha fazla işe yarayabileceklerini, seçimlerde, referandumlarda da başarılı olabileceklerini, pek çoğunun 2010 halkoylamasında rüştlerini kanıtladıklarını düşünüyorum.

***

Şaka yapıyorum, sakın alınmayın, hepiniz de akıllı insanlarsınız. Kuşkusuz ne yaptığınızı biliyorsunuzdur. Hükümetlerin, siyasi partilerin zaman zaman böyle akıllı adamlara gereksinim duymasından daha doğal ne olabilir. Benim aklıma yatmayan “bu iş böyle olmaz” diyenlerin, kendilerine “akıllı adamlık” teklif edildiğinde, “yahu arkadaş siz benden akıl değil, kendi fikrinizi satmamı, pazarlamamı istiyorsunuz” deyip geri duranların sayısının çok az olmasıdır.

Bir de Başbakan’ın akıllılar listesinde yer alan gazeteci sayısı beni şaşırttı demeyeyim, ama ürküttüğünü söylemeliyim.

Arkadaşlar siz ne yapıyorsunuz? Gazetecinin görevi hükümetlerin fikirlerini halka satmak mıdır? Siz böyle gazeteciliği nerede gördünüz, hangi okulda okudunuz, hangi stajda size böyle gazetecilik anlattılar? Şimdi çıkıp “biz hükümetin fikrini değil, barışı pazarlayacağız” demeyin. Hem kendi aklınızla hem de bizim aklımızla alay etmeyin.

Siz gazete yönetiyor, yazı yazıyor, köşe dolduruyorsunuz. Oralarda barışı savunmak, fikrinizi ne yönde olursa olsun açıklamak olanağına sahipken bu izci oymağına katılmak da neyin nesi? Gazetecinin işi hangi hükümet olursa olsun onun fikrini pazarlamak değildir. Gazeteciliğin kitabında bu yazmıyor. “Yazıyor” diyenlere “embedded, iliştirilmiş gazeteci” deniliyor.

Öyle mi anılmak istiyorsunuz?

***

Öyle olmak istiyorsanız hayırlı olsun.

Ama halkın gazetecilerden beklediği, durumun her koşulda açıklıkla anlatılması, iç dinamiklerin, dış dinamiklerin analizi, bölge ile ilgili tablonun tartışılması, olayların, farklı projelerin birbiriyle ilişkisinin, çıkar hesaplarının ortaya konulmasıdır. Gazeteci, tek bir olayı yalnızca kendi kapsamı içinde kalarak, hele hele kendisine sunulanlarla yetinerek açıklayamaz. Konumuz demokratikleşme olsun, Kürt sorununun çözümü, terörün, ölümlerin sona erdirilmesi gibi gerçekten önemli sorunlar olsun bizim görevimiz konuları enine boyuna araştırmak, hükümetlerden, siyasi partilerden, ülkedeki ve bölgedeki güç odaklarından bağımsız kalarak gerçekleri açıklamaktır.

Barış böyle savunulur.

Irak savaşının “embedded”lerini hatırlıyor musunuz?

Anladım... Unutmuşsunuz. Ama gazeteci unutur mu arkadaşlar, gazeteci dediğin arşivi sırtında olan kişi değil mi?

\n