Sayın Başbakan’ın “Suriye bizim iç işimizdir” demesindeki “sıcaklığı” Suriyeliler anlayabilirler mi? Korkmuş bile olabilirler. Dışişleri Bakanı Davutoğlu’nun dün gerçekleştirdiği, perde arkasını yakında öğreneceğimiz Şam ziyareti bu korkuyu beslemiş midir, diye de düşünüyor insan doğrusu.

Ziyaret öncesi Genelkurmay Başkanı Orgeneral Özel’in, Savunma Bakanı’nın, Başbakan’ın askeri işlerdeki danışmanı Korgeneral Abdullah Recep’in katıldığı, sonuçları pek diplomatik üç satırla açıklanan toplantıyı duymadık mı? Hadi onu kaçırdık diyelim, ABD Büyükelçisi Ricciardone’nin Suriye Masası Şefi Fred Hof’un Başbakan’la, üst düzey yetkililerle yaptıkları toplantıları da mı kaçırdık?

***

Ne oluyor Allah aşkına!..

Türkiye, Suriye’de birdenbire parlayan isyan ateşine ateşli bir destek mi verecek? Davutoğlu ile Clinton günümüzün Sykes - Picot’ları mı olacaklar? O ünlü anlaşmanın hayata geçemeyen hükümleri gibi hükümsüz, ama tehlikeli durumlar mı çıkacak ortaya?

Abartmayalım, ama “gidiş o gidiş” diyenler var.

Bunun zor bir iş olduğunu, vatana millete bir hayrının olmadığını herkes bilir. Peki, bu “bizim iç işimizdir” sıcaklığı nereden geliyor?

***

Şuradan geliyor.

Türkiye artık bölgenin güçlü devletidir. Bölgede olup bitenler ona sorulmadan, onun görüşleri alınmadan “halledilememektedir”. Peki, kim görüş alıyor, kim Türkiye’ye soruyor? Her gün Atlantik ötesinden telefona sarılan kim? Obama’dır, Clinton’dır, daha dün basın özgürlüğü falan filan diye Başbakan’ın canını sıkan Ricciardone’dir.

Türkiye’nin güçlü lideri Erdoğan, bölgenin de güçlü lideridir. Arap halklarına poster yetişmiyor, Türk dizilerinin Arap halklarının gözlerini fal taşı gibi açtığını bilmeyen mi var.

***

Şaka gibi gelmesin. Bunlar günümüzün gerçekleridir.

Başka gerçekler de var kuşkusuz. Üstelik bu gerçekleri, iktidar sahiplerinin küskünlerinden öğrenmek gazeteciler için bir nimettir, altın değerindedir.

Değerli meslektaşımız Çiğdem Toker Akşam’da yazdı; eski bakanlardan, şimdi galiba bir büyük şirkette danışman, Kürşad Tüzmen çok kaygılıdır, kaygısı sözlerine yansıyor. Toker’in Suriye ile ilgili sorusuna şu açık ve net yanıtı veriyor: “Tırnaklarımızla kaza kaza oluşturduğumuz pazarı küçültme savaşıdır. Yeni bir düzen kuruluyor. Arkalarına NATO’yu da aldılar.” Bu kadar da değil: “O isyanlar parasız mı oluyor sanıyorsunuz. İsyan çıkartmak için para lazımdır.”

Ne lazımdır bilemem.

Bildiğim uygun zamanda uygun yerlerde çıktıklarıdır.

İsyan edenlerin çoğunun İhvanı Müslümin örgütünden olması, isyanları demokrasi isteği ile bağdaştırma hevesimizi kırıyor. Müslüman Kardeşler’in demokrasiden ne anladığını yakından biliyoruz çünkü.

Ama biz şimdi Türkiye’nin Ortadoğu’daki yeni “vizyonu” ile ilgiliyiz. Bir tür “Osmanlıcılığın” ideolojik propagandasının son yıllarda alıp yürüdüğünü, Sayın Dışişleri Bakanı Davutoğlu’nun adıyla yan yana kâğıda, kitaba geçiğini de biliyoruz.

Yeni “vizyon” bu mudur? Budur.

***

Tehlikeli midir peki? Ülkemize yeni ufuklar açıp krizden krize koşan kürede bizi korur, teğet durumları ile bahtiyar eder mi?

Onu bilmiyorum.

Clinton’un bir lafı var, tersten okunursa pek can sıkıyor, onu biliyorum. “Suriye, ordusunu en kısa zamanda kışlasına çekmeli, muhalif görüşleri nedeniyle tutuklanan tüm mahkûmlar serbest bırakılmalı” demiş Bayan Clinton.

Hani yanlış anlaşılır da Suriye yerine Türkiye diye okuyan çıkarsa diye kaygılanıyorum ben.

Memlekette münafık çok biliyorsunuz.