Dünyadan sıkıldık anlaşılan; başka
dünyalar arıyoruz, başka galaksiler, başka
gezegenler. Suyu olsun, güneşi olsun,
yaşanabilir olsun. Aslında seviyoruz biz
dünyamızı, çok seviyoruz ama sevdiğini
hırpalayan akılsız âşık gibi yaşanamaz hale
getirenler de bizleriz. Şimdi de kara kara
düşünüyoruz; nereye gitsek bu akşam vakti.
Gidecek bir yer yoktur.
Zaman kısalıyor; önümüzden geçip
giden zamanın bu anında aklımızı başımıza
toplamamız, yeniden dünyaya, şu bereketli
ve çilekeş toprağa dönmemiz gerekiyor.
Ama insanın akıllı olduğu söylenemez.
Dünyayı yaşanmaz hale getiren insan, bunun
nedenlerini bildiği halde vur patlasın çal
oynasın son yıllarını neşe içinde geçirmeye
çabalıyor.
***
İnsan dedimse, büyük çoğunluğun bu
durumdan haberi yoktur. “Büyük insanlık”
henüz bu son zamanların, bu son faslın
hikâyesini bilmiyor. Ona söylenen insan
ömrünün zaten kısa olduğu ve dünyanın da
öyle kolay kolay çölleşmeyeceği, kolay kolay
ısınıp cehenneme dönmeyeceğidir.
Büyük insanlık henüz durumun farkında
değil.
Bilseydi, büyük insanlığın şoför kesimi
Ankara’da yol diye tutturup ağaçların
kesilmesine alkış tutmaz, işçi olup da
ağaç kesme utancına katılanlara baklava
dağıtmazdı.
ODTÜ öğrencileri ve öğretim üyeleri ise
durumu bilenler arasındadırlar. Ağaç, orman
diye tutturmalarının nedeni budur. Biliyorlar
ki dünya elden gidiyor ve Türkiye de bu
dünyanın içindedir. Üstelik dünyayı kirletenler
arasında hatırı sayılır bir yeri var Türkiye’nin.
Büyük çabalar sonucu “azıcık kirletmemeye
razı edilmişlerin anlaşması” Kyoto’ya
katılmamak için çok direndik biz. Sonunda
“2012’ye kadar böyle gitsin, kirletmeye
devam edelim de sonra düşünürüz”e
bağlamayı başardık. Ama işte o 2012
de geldi geçti. Kirletmeye devam, ağaç
kesmeye, orman talanına ara vermek yok.
Gidiyoruz şimdilik böyle.
***
Durumun farkına varanların sayısının artma
eğiliminde olduğunu gösteren Gezi eylemleri
de çölde ve petrol kuyusunda geçip gidecek
bir sahte zenginlik içinde yaşayanlara
özenen, Osmanlı rüyası görenleri çok kızdırdı.
Büyük bir öfkeyle sağa sola saldırmalarının
nedeni budur. Gezi eylemlerine katılanları,
destekleyenleri fişlemek, izlemek, sürmek,
süründürmek için ellerinden geleni artlarına
koymuyorlar. Ağacı, ormanı korumak
isteyenlerden terörist çıkarmaya çabalıyorlar.
Büyük insanlığı ise “yol yapıyoruz,
köprü kuruyoruz, cami dikiyoruz” diye
kandırmaya devam.
“Fabrika bacalarından çıkan ve zehirli
dumanlardan göz gözü görmez hale gelen
Dilovası’nda her 100 ölümden 33’ü kanser
nedeniyledir” diye haykıran, gerçekleri
açıklayan bilim adamını neredeyse bir kaşık
suda boğacaklar.
***
Yol diye tutturan, gökdelen diye
çılgınlaşan, HES diye deliren, nükleer de
nükleer diye tepinenin ne dünya umurunda,
ne Türkiye.
Ama gidecek başka bir dünya yok.
Mars’a gittiler kuru toprak çıktı. Galaksiler
keşfediliyor, milyonlarca ışık yılı uzakta.
Varsay ki gittin; gittiğinde bir bakacaksın
ki yok aslında öyle bir galaksi. Şu esrarlı
uzay senden çok uzak ama dünyayı
kirleten bu yıkılıp gidesi sermaye düzeni
uzak değil; içinde yaşıyorsun. Kârdan
vazgeçemeyen ama senden, kendinden
ve dünyadan vazgeçen o. Onun partileri,
onun politikacıları, onun CEO’ları dünyayı
cehenneme çeviriyor. Bizler, şu büyük
insanlığın suskun bireyleri ise bir türlü
bireycilikten kurtulup, elimizi uzatsak
tutacağımız arkadaşımızı göremiyor, dünyaya
bakamıyor, ağacı, ormanı, dereyi korumaya
çalışan öğrenciye, köylüye, kentliye destek
veremiyoruz.
Ne oldu ki bize?