Parlamentodaki siyasi partilerin anayasa önerileri açıklandı. Dört partinin her birinin ayrı telden çaldığını hem biliyorduk hem de bir kere daha görmüş olduk. Özetle, AKP geniş bir manevra yeteneğini barındıran anayasa önerisi ile asıl niyetinin güçlü bir başkanlık sistemini onaylatmak olduğunu göstermiş oldu. AKP önerisinin, bir federasyon önerisiyle ortaya çıkan BDP ile pazarlığa açık, bu pazarlığın da yürütüldüğü söylenen “barış müzakerelerine” endeksli olduğu ortada. MHP’nin yerel seçimlerde doğal olarak yükselmesi beklenen “milliyetçi kabarışı” oya çevirmek için strateji kurduğu söz ve eyleminden bellidir. CHP’nin hali ise Türkiye’nin hali gibidir. Her türden eğilimi içinde barındıran CHP “itirazların Babil Kulesi” olmaya ve bunu demokratik bir parti olduğunun kanıtı olarak sunmaya eğilimli. Ama hayat böyle değildir. Babil kuleleri çabuk yıkılır.

***

Anlaşılıyor ki, anayasa tartışmalarında asıl bilek güreşi BDP ile AKP arasında olacaktır. CHP ve MHP’nin bu bilek güreşini, genişleyeceğini umdukları kendi oy tabanlarına göstererek politika yapmayı yeğleyecekleri, işlevsel politikanın ise dışında kalacakları söylenebilir. Peki, AKP ile BDP arasındaki bu bilek güreşini kim kazanacak? Görünen iktidar gücünü elinde tutanın bu tutuşmada daha avantajlı olduğudur. BDP’nin “bugüne kadar yürüttüğümüz mücadele ile aldığımız mesafe, sonrasının da gelebileceğini gösteriyor” diye düşündüğü ve bu “özgüvenle” daha rahat bir tutum içine girdiği de ortada.

Sonuçta “Türk milleti” vurgulu, federasyona benzer bir yapıyı öngören, başkana da geniş yetkiler tanıyan bir anayasamız olabilir. Türkiye gerginlikleriyle, çatışmalarıyla ve otoriter başkanıyla baş başa kalacak gibi görünüyor.

***

Şimdilerde halkı “barış mı demokrasi mi?” falına sokan ve “öncelik barıştır kuşkusuz” diyerek büyük bir cinlik yaptıklarını zanneden değerli aydınlarımız, yakın bir gelecekte hakkın hukukun tümüyle ortadan kalktığı bir ortamın hangi barışı, nasıl koruyacağını kendi gözleriyle göreceklerdir. “Önce hangisi” sorusu kadar sahte bir soru olabilir mi?

Üstelik Türkiye’nin önüne böyle sahte bir ikilemle çıkanlar, ne AKP’nin manevra yeteneğini ne de bölgede olup bitenleri ciddiye alıyorlar. Şimdi önlerine atılmış olan “akiller” yemini bile yutkunmadan yutmaya ne kadar eğilimli olduklarını yazıp çizdiklerinden anlıyoruz.

***

Sonuçları ne olur bilinmez ama Ortadoğu’da kurulan oyun, kartların yeniden dağıtılması oyunudur ve Türkiye bu oyunda kendisine güçlü bir pay çıkacağına ikna edilmek üzeredir. ABD’li politikacıların Türkiye’yi mesken tutmalarının, İstanbul ve Ankara’nın 5 yıldızlı otellerinin dolup dolup boşalmasının nedeni budur. Öyle ya da böyle başkanlık isteyen, olmazsa fiilen oldurma kararlılığı gösteren Başbakan Erdoğan bölgedeki bu oyunda pozisyonlarının güçlü olduğuna inanmıştır.

Ama bu, neresinden baksanız gerçeklerle bağdaşmıyor. İç politikadaki bilek güreşinde kısa vadede kârlı gibi gözükseler de ne AKP ne de “alırsam veririm” havasındaki BDP kârlı çıkabilir. MHP ve CHP ise bu güreşi seyrederek kendileri için olumlu sonuçlar doğacağını düşünseler bile s­­­­­­­onuç onlar için de memleket için hayırlı olmayacaktır. Daha önemlisi uluslararası koşullar ve niyetler bu hesapları boşa çıkaracak yönde hızla gelişiyor. AKP’nin kendisi için çok elverişli gördüğü dışardaki büyük oyun, içerdeki kapışmadan daha olumsuz ve tehlikeli sonuçlar doğurmaya adaydır.

Kendimizi sorunların çözüldüğü değil, gittikçe karmaşıklaşacağı bir döneme hazırlamanın tam zamanıdır.

Peki, hazırlamakla, hazırlanmak arasında bir fark yok mu?