Günümüzün konusudur, beğenin beğenmeyin gündemdir. Biz seçmiyoruz hayat seçiyor. Devlet, -aman dikkat Başbakan demedim, hükümet demedim, AKP demedim yanlış anlaşılmasın- İmralı’da mukim mahkûm Öcalan’la bir süredir görüşüyor. Görüşmelerin ilerleyen bir aşaması olarak Başbakan, hükümet üyeleri ve AKP’liler tarafından “terör örgütünün siyasi uzantıları” olarak tanımlanan BDP milletvekilleri de Başbakan’ın, pardon Adalet Bakanı’nın izniyle gidip Öcalan’la görüştüler. Yapılan görüşmelerin içeriği konusunda genel bir fikir veren ve BDP’liler tarafından tutulduğu söylenen notlar gazeteci Namık Durukan tarafından ele geçirildi ve Milliyet gazetesinde yayımlandı.

Kıyamet koptu. Kıyametin neden koptuğunu da anlamadık aslında.

Görüşmeler Meclis’te, gizli, kapalı bir oturumda yapılmamıştı. Zaten bu görüşmelerde üç aşağı beş yukarı nelerin görüşüleceği hemen hepimizin malumuydu. Belki pek iyi bilemediğimiz, tahmin yürütmekte zorlandığımız kısmı, PKK’nin ne istediği ve görüşmeleri yürüten devletin ne karşılığında ne vaat ettiği idi. Bunu hâlâ bilemiyoruz. Devletin gözetiminde yapılan Öcalan-BDP görüşmesinin notlarında da bu yok.

Merak ediyor muyuz?

***

Eh ediyoruz herhalde. Bilemiyoruz, tahmin yürütüyoruz ve korkumuz bu görüşmelerin gazeteci tarafından ele geçirilen ya da siz sızdırılan mı diyorsunuz, zabıt, tutanak, görüşme notu her neyse, onlardan sezebildiğimiz kadarıyla, barış olacaksa tamam da, barış dışında başka amaçların olabileceği yönünde.

Bizi ürküten budur.

PKK’nin konjonktürel taleplerine uygun ve Türkiye’de liberal kesimlerin sorgulamadan destek vermeye, “evet ama yetmez” demeye hazır olduğu bir anayasa değişikliği planlanıyorsa ve bu değişiklik Başbakan’ın “ileri demokrasiyi” başkanlık sistemiyle taçlandırmak amacına hizmet ediyorsa ürkmekte haklıyız demektir. Kendini “sol bir parti” olarak nitelemesine karşın böyle bir pazarlığa “evet” diyebileceği izlenimini güçlendiren bir söylem içine giren BDP de bu pazarlığın parçasıysa o zaman bu konunun yeniden ve etraflıca muhakeme edilmesinde yarar var demektir.

Bilinmesinde sayısız yarar olan gerçek şu ki; Kürtler, Türkiye gittikçe ağırlaşan tek adam yönetiminin daha da ağırlaşacağı bir düzene geçtiğinde özgür olamazlar. Bu açıdan tutanak, zabıt, görüşme notu her neyse yayımlanması hayırlı olmuştur.

***

Zaten gizli işler hep kuşku uyandırır. Bakın üzerinden yıllar geçti ve yasak kalktı, ama ünlü 1 Mart Tezkeresi’nin zabıtları yayımlanmıyor.

Neden?

Çünkü içinde bugüne ışık tutabilecek, özellikle de şu Suriye macerasını, genel olarak Türkiye’nin ekseni kayan dış politikasındaki eğilimi deşifre edebilecek bir şeyler var da ondan.

Benim anlamakta zorlandığım, artık yasak kalktığına göre o oturumlara katılan milletvekillerinin neden hâlâ sustuğudur.

AKP milletvekilleri, CHP milletvekilleri, MHP’liler neden susuyorsunuz. Konuşun da o dünyanın çehresini değiştiren, hayatı kirleten savaşa kimler karşı çıkıyordu, kimler onbinlerce ABD askerine sınırlarımızı açmaktan yanaydı öğrenelim. İntikamcı ABD’nin daha sonra Türkiye üzerinde giriştiği büyük operasyonları ve on yıl içinde gerçekleşen eksen kaymasını anlamak için o zabıtlara ihtiyacımız var. Yasak kalktı, artık o gün TBMM’de neler konuşulduğunu halkın bilme hakkı doğdu. Meclis Başkanlığı açıklamıyorsa siz açıklayın o oturuma katılan değerli milletvekilleri.

Açıklamazsanız, elbette o zabıtlara ulaşan bir gazeteci bulunacaktır. Sonra yine sızdı sızmadı diye kıyameti koparmayın.

\n