Sıcaklar Dengeyi Bozuyor

Havalar çok sıcak. İnsan adeta kontrolünü kaybediyor. Davranışlarda ve anlayışlarda bazı bozukluklar oluyor. Örneğin, Hamit’in Galatasaray’a transferi konusunda, Galatasaray Başkanı kontrolünü aşan sözler kullandı. Bu da haklı olarak basında ve kamuoyunda spekülasyon konusu oldu. Kökeni Mekteb-i Sultani’ye dayanan bir kulübün başkanına pek de yakışmadı bu sözler. Kendisini hiç tanımam. Spor adamı değil. Başarılı bir işadamı. Yönetici olmak için de önemli faktörlerden biri bu durum. Ayrıntılara girmeden, sarf ettiği sözler özetle: “Galatasaray Atatürk’ten sonra en büyük marka” diyor. Bu da yetmiyor.. Ne demek istiyorsa bilmiyorum “Galatasaray’ı seksi bir kulüp” olarak niteliyor. Pek de halkın anlayacağı bir benzetme değil doğrusu.\n

Nedense kan davası rekabetine dönen Galatasaray – Fenerbahçe rekabetinin yanı sıra Atatürk’ün her iki kulüp tarafından sahiplenilmesinde de durum pek farklı değil. Hatta Yıldırım’ın Atatürkçü olduğu için hapse atıldığı bile söyleniyor. Bunlara hiç gerek yok. Her olayın arkasında Atatürk’ün bir paravan olarak kullanılması hiç de şık bir davranış olmuyor. Güzel bir özdeyiş var, “Camdan evde oturanlar, kimseye taş atmamalı” diye. Güzel bir deyiş. Doğaldır ki Fenerbahçe taraftarı da benzetmeler, sarf edilen sözler karşısında ezeli rakibi Galatasaray’a ateş püskürüyor. Ne gerek var?\n

Ne yazık ki son olaylar da gösterdi ki Türkiye’deki futbol sorunları iyice içinden çıkılamaz bir duruma geldi. Aslında şike ve teşvik primi olayları ve bu olayların sonucu yeni bir futbol düzenine neden olmalıydı. Tersine, o düzenden şikâyet eden insanlar düzenin devamını istiyorlar.. Garip. Ama havalar çok sıcak!\n

İleri demokrasiden daha da ileri demokrasi \n

“Türkiye’de demokrasi yok” diyorlar. Haydi canım sen de nasıl yok? Ne İngiltere’de ne Holanda’da rastlayabilirsiniz bizdeki demokrasiye! Artık mahkemelerde hâkimlerle sanıklar, hatta tanıklar bir ahenk içinde. Birbirleri ile şaka yapabiliyor. Espriler, alkışlar gırla gidiyor. Mahkeme salonunda sanıklar, oturdukları yerden hâkimlere verip veriştiriyor. Davanın görülmesi sırasındaki verilen arada, hâkimlerle suçlular nerdeyse dört kol pişpirik oynayacaklar. Davanın görüşülmesi esnasında, mahkeme binasının 20-30 bin kişi ile etrafının çevrildiği nerede görülmüştür? Almanya’dan aldığımız mahkeme usulünün kıymeti harbiyesi yok. Eskiden böyle mi idi? Kayınpederim ağır ceza reisi idi. O zamanları bilirim. Mahkeme salonunda değil hâkim ile çatapat münakaşa etmek, sessizlikten uçan sineğin kanat sesi bile duyulurdu. 1975’lerde Selimiye’deki 1 numaralı sıkıyönetim mahkemesinde görülecek davanın başlamasını beklerken Fenerbahçe Kulübü’nden bildiğim, tanıdığım avukatlar kafasını kaldırıp selam bile vermiyordu. Hele duruşma hâkimi ile senli benli konuşmak mümkün değildi. İşte şimdiki durum, ileri demokrasiden daha ileri bir demokrasi değil mi?