Paylaşım, mutluluğun bereketidir...
Masmavi bir gökyüzü düşünün, dalgalı bir deniz, coşkulu bir ırmak...
Kimi zaman güneş ışınları, kimi zaman yağmur!
Bir gökkuşağı, bir vadinin üzerinde hayata can verirken, bir çiçek açarken, bir çocuk konuşurken, koşarken hayat değişir.
Mutluluğu, sevginin, kardeşliğin temelini oluşturan, paylaşım kavramıdır...
Bugün benim ülkem tehlikeli bir dönemeçten geçiyor, baskıcı bir rejim boy veriyor.
Peki, halkımız bunun farkında mı?
Biz hayatın anlamını, paylaşımın ne olduğunu, mutluluğu kavrayabilmiş bir toplum olamadık.
Cumartesi Anneleri’nin çığlıklarını duymadık, Berfo Ana’ların acılarını kavrayamadık...
Sahi biz nasıl bir ülkede yaşıyoruz?
Birbirimizi seviyor muyuz?
AVM çadırlarında cayır cayır yanan işçiler, yağmur sularına kapılan minibüsteki kadın emekçiler...
Doğuyoruz, yaşıyoruz, ölüyoruz!
Bir devlet terörle nasıl mücadele eder?
Gezi Direnişi’ni terör eylemi olarak gören, kendi öz çocuklarını gaz bombasıyla, sopayla, silahla öldüren devlet var karşımızda.
Devlet, sınırda 34 gencimizi, çocuğumuzu öldürüyor bombalayarak.
Genç bedenler kömüre dönüşüyor!
İki savaş pilotumuz, uçağımız vuruluyor!
Geride eşler, çocuklar, analar, babalar...
Kimler vuruyor savaş uçağımızı?
Bugüne dek haber yok!
Elbet paylaşım mutluluğun bereketidir bu coğrafyada, bu topraklarda...
Acıları paylaşmayan bir toplum mutluluğun bereketini nasıl paylaşacaktır?

***

Sık sık yazıyorum umudu, paylaşımı, sevgiyi, aşkı, barışı, kardeşliği...
Yalnızlaşmayı anlatıyorum, ikiyüzlülüğü...
Hangi partiden olursa olsun, dün başka türlü konuşan, bugün koltuk için tersini söyleyen siyasetçileri.
Bakın birisi şöyle demişti, arşivde buldum, unutmuştum:
“İsrail’e karşı otel lobisinde ‘one minute’ demek marifet değildir; ağır olacak ama Sayın Başbakan’ın kalbi Ali diyor, dili Muaviye’yi söylüyor...”
Ben unutmuştum...
Siz de unuttunuz mu bilmem!
Bu sözler benim değil, AKP Genel Başkan Yardımcısı Numan Kurtulmuş’un...
O zaman bir başka partinin lideriydi...
Bugün AKP’de...
Bizim siyasetimiz ve siyasetçimiz böyle mi diyeceğiz, yoksa biraz düşünüp gerçekleri yüzlerine mi vuracağız!
Eğer acılarımızı paylaşırsak, baskıcı rejimleri örnek almayıp demokrasimizi geliştirirsek, hayat ağacını kucaklarız hep birlikte...
Bunların hiçbiri din sarmalı içinde olmaz!
Müslüman Müslümanı kurşuna dizerken, kıyım yaparken devleti yönetenler IŞİD’e ses çıkarmıyor...
O zaman ne oluyor?
Müslümanı Müslümana kırdırmak oluyor!

***

Mutluluğun temelini paylaşım oluşturur, ama bunu salt güzellikleri paylaşma boyutuna indirgeyemeyiz.
Toprak, çiçek kokusu... Çiçeklerin gülümsemesi... Gün doğumları ve batımları... Yağmur, denizin dalgaları...
Evet, güzeldir bunların tümü...
Anıların, yaşamın paylaşımı, yaşın değil kafanın genç olması...
Zindandan çıkıp özgürlüğe kavuşmak!
Hayata duygusal bakmak geçici güzelliktir...
Önemli olan hayata mantıksal bakmaktır; çağımızda toplumsal mutluluk, felsefenin temel taşını oluşturur.
Nesnel anlamda bakarsak, elle tutulacak kadar maddeleşmiştir...
Bu bir alın teri, emek, üretimdir!
Yoksulluktan kurtulmaktır!
AKP, bunları elinin tersiyle itmiş, sadaka toplumu yaratmıştır.
Biraz kaba olacak ama içimde kalmasın, söyleyeyim; toplumumuzda 12 yıl içinde yoksul daha yoksul, varsıl daha varsıl olmuştur!
Yağma ve talan dönemi başlamış, evler bankaya dönüştürülmüştür...
Doğrudur, AKP döneminde paylaşım mutluluğun bereketidir...

***

17/25 Aralık süreci o paylaşımı durduramadı; alanlara mahkemeler kuruldu; kasalar, kasacıklar aklandı...
Önümüzde 10 Ağustos ve 24 Ağustos kaldı...
Halkım şöyle bir gözlerini açıp bakar mı?
Yanıt yok, bugün duygusal değilim!
Ekmel Bey’i hem CHP hem de MHP yalnız bıraktı!