Canımız sıkılıyor; umutsuzluk, durgun sularda, göllerde, denizlerde binlerce yıl öncesini anımsatan o yalnızlık...\n

Bilinmedik söylenceler, savaşlar, tanrılar, tanrıçalar...\n

Yılları çağıran şarkılar.\n

Bir gülümseme, çocuksu bir bakış.\n

İşgallerde, savaşlarda binlerce sivil ölürken, başını kaldırıp bakmayan bir insan, vicdanla cüzdan arasında sıkışıp kalmış varsıl, silah tacirleri, emperyalist güçler...\n

Afganistan’da, Irak’ta, Libya’da, Suriye’de insanlar ölürken neden gözleri buğulanmaz, neden ağlamaz?\n

Benim güzel dağlarımda, vadilerimde ölümleri umursamaz benim halkım...\n

Niçin etnik, mezhepsel, kimlik üzerinden bakar her olaya, neden ırkçılık yapar?\n

Cephanelik katliamı, Uludere, karakol baskınları, bombalı tuzaklar kurulur, polislerimiz, Mehmet’lerimiz şehit düşer, gençler ölür...\n

Ceylan’lar, Kerim’ler, Ceren’ler ellerinde patlayan bombalarla parçalanır!\n

***\n

Üniversiteli gençlerin, çevrecilerin üstüne gidilir, onlara terör örgütü “yaftası” geçirilip zindanlara atılır...\n

Yolu açılan hukuksuzluk karşımızda dururken, 18 yaşındaki gençlerimize seçilme hakkı verilerek çocuklarımız kandırılır.\n

Bir kuş kanat çırpar akşam vakti...\n

O yoksul haneler, viran yapılar, dağlardaki karakollar...\n

İçimizde bir yıldız kayar...\n

Sabahattin Ali’yi alçakça öldüren düşünce, Doğan Öz’ü de yıllar ve yıllar sonra katletti...\n

Şöyle bir oturup düşünür müsünüz bilmem!\n

İki katil de kurtuldu.\n

Hiçbir dönem içimize sindiremedik temel hak ve özgürlükleri.\n

Demokrasiyi bir yaşam biçimi yapamadık.\n

Örgütlü bir toplum olamadık...\n

Darbelerle, zulümle, baskıyla geçti bir yaşam.\n

Umutlarımızı çaldılar bizim.\n

İnsanlık onurunu ayaklarının altına alıp ezdiler, işkencecilere, derin güçlerin tetikçilerine yol verdiler.\n

Düşüncelerimizi paramparça ettiler, böldüler parçaladılar iktidarları uğruna.\n

***\n

Bu devlet tetikçilerle kan gölüne çevirdi benim canım yurdumu.\n

Türk demediler, Kürt demediler, Ermeni, Laz, Çerkez, Boşnak, Süryani...\n

Sünni ve Alevi...\n

Vurdular, vurdurdular.\n

Turan Dursun’u, Cevat Yurdakul’u, Doğan Öz’ü, Ümit Kaftancıoğlu’nu, Abdi İpekçi’yi, Musa Anter’i, Gaffar Okkan’ı, Ahmet Taner Kışlalı’yı, Uğur Mumcu’yu, Vedat Aydın’ı, Hrant Dink’i...\n

Yazar demediler, savcı demediler, polis müdürü demediler, aydın demediler, gazeteci demediler...\n

Öldürdüler!\n

Sivas’ta diri diri yaktılar, Malatya’da kör bıçakla dilim dilim doğradılar.\n

Kimileri gözaltında, kimileri zindanda dövülerek can verdi.\n

Devlet sustu, yargı hafif cezalar verdi...\n

Mardin’de vurdular babasıyla birlikte 13 yaşındaki oğlunu...\n

Anımsıyor musunuz babanın ve oğlunun adını?\n

Eğer bu cinayetlere göz yumulmasaydı, devlet üstüne gitseydi, Türkiye nerede olurdu, demokrasi ve özgürlükler tıkır tıkır işler, Türkiye gerçek bir hukuk devleti olurdu.\n

***\n

Gecikmiş zamanların içindeyim...\n

Sesi soluğu çıkmayan, ölümlere alkış tutan dönemler sürüyor hâlâ.\n

İşkenceciler, katiller aramızda dolaşıyor...\n

Sabahattin Ali ve Doğan Öz.\n

Devleti arıyoruz, adaleti, özgürlüğü, demokrasiyi, hukukun işlemesini...\n

Kaç yıldır, hesapladınız mı hiç?\n

Düşündünüz mü uzun uzun!\n

\n\n