A Milli Futbol Takımımız 2015’in 17 Kasım’ında Fatih Terim Stadyumu’nda Yunanistan’la özel maç oynuyor, 0-0 bitiyor. Bir daha İstanbul’da maç yapmıyoruz. Neden? Birkaç olumsuz nedeni var. Hatırlatma amaçlı söyleyim sizlere. EURO 2012 elemelerinde Hırvatistan’a 3-0 yenilmiş, skor ve kötü oyunun faturası taraftarlar tarafından Volkan Demirel’e kesilmişti. 2014’te Şükrü Saracoğlu’nda Brezilya’ya 4-0 kaybettiğimiz özel maçta da Ay-Yıldızlılar taraftarlarca protestolara hedef olmuştu. EURO 2016 elemelerinde Türk Telekom Stadyumu’ndaki Kazakistan karşılaşması öncesi Volkan Demirel’in ısınması sırasında küfürler yükselmiş, futbolcumuz sahayı terketmiş, dön baskısına rağmen sahaya çıkmamıştı. Bunun üzerine dönemin TFF Başkanı Yıldırım Demirören, İstanbul’da maç oynatmama kararı almış, “Ne zaman İstanbul taraftarı, kendi takımı için değil milli takımı desteklemek için orada olursa ilk maçımız İstanbul’da olacak” demişti. Dün, o gündü. Aradan yaklaşık 5 yıl geçmiş. Özlemişiz A Milli Takımı. Ay- Yıldızlılara hep destek verelim. Milli futbolcuya küfür edilir mi? Yakışmıyor insanımıza. Ulusal maçlarda, kulüp taraftarlığını kenara bırakalım. Unutmayın ki sahadaki futbolcular, 82 milyon için ter döküyor. Grubumuzda Fransa, İzlanda ve biz diğer takımlara göre şanslıyız. Arnavutluk’u deplasmanda, Moldova ve Fransa’yı içeride yendik. Ancak İzlanda’ya dış sahada kaybettik. Fransa elbette favori. İzlanda’ya yıllardır şansımız tutmuyor, oradan 1 puanla dönsek rahat nefes alacaktık. Yenilince, Fransa galibiyetinin değerini azalttık. Eğer grupta ilk ikiye giremezsek UEFA Uluslar Ligi’nde Play-Off maçları yapacağız. Daha önce Uluslar Ligi’nde İsveç ve Rusya ile aynı gruba düşmüş, sonuncu olmuştuk. Madem hedef koyduk, o zaman gruptan çıkalım.
Dün stada girmeden, Andorra maçı için fazla bir şey yazmayacağımı düşündüm. Ancak bazen “kolay lokma” gibi görünen rakipler sahada sertlikle, vakitten çalarak, oyun bozarak işinizi zora sokuyor. Andorra da bize karşı bunları yaptı. Gerildiğimiz anlarda pozisyon üretemedik. Top kayıplarımız oldu, Burak Yılmaz ve Cengiz Ünder’i aradım. Çocuklarımız sanki ilk kez bir arada oynuyormuş gibiydi. Seyirci de oyuna tam giremedi, tribün desteği çok önemliyken 12. Adam sanki film seyretmeye gelmişti. İlk yarıda 4 gol fırsatı geldi, 2’sinde direğe takıldık, diğerlerini harcadık. Andorra kalecisini adeta panter yaptık. Gördüm ki dersimize iyi çalışmamışız. Hakan, Cenk çok formsuzdu. Top hep bizdeydi ancak 11 kişiyle kapanan Andorra karşısında üretken olamadık. Taa ki 89. dakikada Yusuf Yazıcı’nın kornerinde Ozan Tufan kafayla topu ağlara gönderene dek... Duran toptan da olsa 3 puanı aldık, kötü oynadığımız günde kazanmasını bildik. Dün geceyi bir an önce unutup, Moldova maçına odaklanmalıyız.