Saldırı haberi duyulmuş ama vakit öğleye yaklaşmasına rağmen dört-beş ad anca belirlenmiş, çocukları askerde olan aileler, içleri bir kez daha yanan gaziler, Başbakanlık’a yürüyorlar... Kiminde protez ayak, kimi kör, sadece içleri yanıyor ve Başbakan’a içlerindeki acıyı anlatacaklar... Ama o da ne, Başbakanlık korumaları gazilere, yüreği sancılı analara, babalara gaddarca saldırıyor, tıpkı haklarını arayan emekçilere, öğretmenlere, parasız eğitim hakkını savunan öğrencilere, taş atan çocukların serbest bırakılması için yürüyenlere, HES’leri istemeyen ve bu uğurda yıllarca mücadele edenlere, Hopalı direnişçilere polisin saldırdığı gibi saldırıyorlar... Gazilerden birinin protez bacağı kırılıyor, bir kadın saçlarından sürükleniyor, evet işte tam da bu nedenden bu küçük ölçekli gaddarca saldırı Türkiye’de terörün neden bir türlü bitmediğinin apaçık fotoğrafı oluyor.

Sayın Başbakan bir ülkede demokrasi yoksa, terör bu bataklıkta daha çok yol alır.

Daha bir hafta önce Cumhurbaşkan’ı saldırının yapıldığı bölgede dolaşıyordu. Twitter’ı için çok güzel fotoğraflar çektiriyordu. Hele televizyonlarda da gösterilen bir sihir gösterisi vardı ki, yani hayret bir şey. O da ne, bir torba, ağzı açıldığında içindeki yemek kendi kendine ısınmaya başlıyor. Cumhurbaşkan’ı bir çocuk gibi seviniyor, bu ne iş, vay canına dağdaki askerlerin keyfi keyif…

Bir hafta geçmeden dağda keyifleri keyif askerlerin 24’ü sekiz yere birden yapılan bir saldırıda ölüyor.

Cumhurbaşkan’ı sormuyor. Ordunun Başkomutanı, sorması gerekmez mi? İstifa eden bir önceki Genelkurmay Başkanı’nın internete düşen eleştirileri aklının ucuna bile gelmiyor mu? Ne demişti eski Genelkurmay Başkanı:

“Sınır karakollarımız hatalı yapılmış.”

“Emir komuta birliğini sağlayamıyoruz.”

“Eğitim ve tatbikatımız zayıf. Elimizdeki teknik imkânları kullanamıyoruz.”

“Çatışmada tim komutanlarımız silah bırakıp kaçıyor.”

“Halimiz tam kepazelik.”

Bu eleştirilerin kaçta kaçı düzeltildi. Hatalı karakollar gene yerli yerinde.

200’e yakın PKK militanı ve bir yığın ağır silahla huduttan geçiyor ve karakolların burnunun dibine geliyor ama kimselerin haberi olmuyor.

Birileri sorumlu, ama kim? Cumhurbaşkan’ı bu soruları sordu mu? Yanıtlar ne? Her saldırı bize söylüyor ki, eski Genelkurmay Başkanı’nın eleştirilerini kimse ciddiye almamış.

Çünkü ölenler sadece ve sadece yoksul halk çocukları. Adapazarlı er Birol Elmas’ın annesi biri özürlü iki çocuğuyla yaşamaya çalışıyormuş. Elektrik borcunu ödeyemediği için elektrikleri kesikmiş. Birol şehit olunca elektrikleri bağlamışlar. İşte asıl ağlanacak halimiz bu!

Ve benim size bir bilmecem var, iyi, güzel bir zamanlarda olsak, ünlü reklam sloganını patlatırdım. “Hadi sor sor!” Soruyorum, “bu ülkede bir Milli İstihbarat Teşkilatı var mı?” “Var!” “Ne iş yapar?” “O… çok iş yapar, gazetecileri, parti başkanlarını, Genelkurmay başkanlarını, milletvekillerini, yazarları, çizerleri izler.” “Doğru, peki, soru bu, ne yapmaz?” “Hudutlardan elini kolunu sallaya sallaya geçen PKK’li militanları ve ağır silahları göremez. Birçok yerden bir baskın yapılacağı haberi gelmesine rağmen, Hakkâri gibi kurtarılmış bir bölgede mutlaka bir şeyler olacağını küçücük çocuklar bile bilirken onlar bu bilgiyi ciddiye almazlar...”

“Peki, bu teşkilatın başındaki kişiye soru sorulmaz mı, kardeşim ne oluyor?” “Kim sormalı?” Cumhurbaşkan’ı, Başbakan ve bu ülkeyi yönetenler. Sorsunlar, siz ne yapıyorsunuz?

Demokrasinin olduğu bir ülkede olsaydık, istihbarat teşkilatı başkanı çıkıp, halkına hesap vermek zorunda kalırdı.

Fakat ne yazık ki, bu ülkede demokrasinin d’si yok. İşte tam da bu nedenden terörle tango yapıyoruz. Hey tango…