Tüm samimiyetimle söylüyorum, son bir haftadır kimi zaman umutla dans ediyorum, kimi zaman bu pazar gecesi sonuçları için endişenin dibine vuruyorum. 42 uygarlık görmüş geçirmiş bu tuhaf topraklarda her şey olabilir. Ben de kendimi yollara, kahvelere vuruyorum.
- Aman beyefendi bu ne öfke, ne oldu?
- Doğalgaz 560 lira gelmiş, düşün bir aylık dört yüz lira!
- Çok normal, az bile?
- Neden az?
- Beyefendi, bizim ülkede doğalgaz yok. Azerbaycan, Rusya ve İran’dan alıyoruz. Tabii dolarla, eh dolar 4.45 oldu, doğalgaz da elbette tavan yapacak. Bir soru; devam mı diyeceksiniz, tamam mı diyeceksin?..
- Batmışız tam batalım, ben devam diyeceğim. Daha kötüsü olmasın diye!..

- Şoför bey, Bostancı’ya gideceğiz.
- Tamam bin.
- Şu yoldan gitseniz…
- Kardeşim, zaten öfkem burnumda, bildiğim yoldan giderim!
- Neden bu öfke?
- Bak şimdi kardeşim sen uzayda mı yaşıyorsun. Benzin 6.12, gaz 4 ve bize zam filan yok!!!
- Bu kadar sert fren yapma, bunun suçlusu ben değilim! Vallahi ağlamayan çocuğa meme vermezler.
- Ağlasak da vermiyorlar, o ne be, vekiller al külah ver külah, ayda 26 bin lira ben de alsam keyfimden sokak ortasında oynarım..
- Sen devam mı diyeceksin tamam mı?
- Kardeşim benden paso, artık kılımı kıpırdatmam.

- Hayrola, pazarın bugün neşesi yok gibi.
- Millette neşe mi kaldı abla! Akşam oldu kirazlar, şeftaliler tezgâhta mayıştı.
- Öyle deme, bu meyveler birkaç gün daha idare eder.
- Abla git işine, bizim çocuklar tavuk yemeden gıdaklamaya başlayacaklar.
- Ee biraz da et yemeleri gerek...
- Benimle kafa bulma abla, etin kilosu 40 lira, bilmez gibi konuşuyorsun.
- Bilmez olur muyum, ben de ayda bire indirdim. Ne yaparsın, Allah çok çocuğu olana acısın!
- Yok be abla, Allah çoluk çocuğa bakmıyor, Allah bana kuvvet versin!
- Söyle bakalım, devam mı diyeceksin tamam mı?
- Ha bir de o var değil mi ?

- Ne o dükkânı mı boşaltıyorsunuz?
- Sabah aç, bütün gün gözün kapıda bekle, akşam olunca da siftahsız kapa! Artık para filan düşünecek halim kalmadı, delirmeden kapatayım dedim.
- Peki ne iş yapacaksın, nasıl geçineceksin?
- Bilmiyorum. Belki deliririm.
- Peki tamam mı devam mı diyeceksin?
- Ben battım, dünya batsın! İnadına devam diyeceğim.

- Ne oldu kızım, neden erken geldin, gözlerin de şişmiş?
- Bittik anne, patron bugün hepimize yol verdi. Firmayı da kapattı.
- Tazminat vermeyecek mi?
- Ne tazminatı anne, 15 günlük paramızı bile ödemedi.
- Peki ne yapacağız?
- Bilmem anne, belki E-5’e çıkarım, kira günü yaklaşıyor.
- Sen ne biçim konuşuyorsun!
- O biçim konuşuyorum. Keşke nakış dikiş kursuna gitseydim, bir işe yarardı. Kimsenin işletmeci filan istediği yok! Yok işte! Şu televizyonu da kapa!
En iyisi ben de delirmeden kahve, pazar dolaşmasına son vermeliyim. Sizler için üşenmeden yüreğimdeki pazar gününü anlatan bir Mandela çalışması yaptım. Siz ona bir bakın!