Zor günlerden geçiyoruz. ‘Teröre, kalleşçe tuzaklara ve saldırılara lanet olsun’. Şehitlerimizin mekanı cennettir. Şimdi her zamankinden daha çok birlik olma zamanıdır. Bizi bölmek isteyenlerin oyununa gelmeyelim. Ülke zor zamanlardan geçerken Galatasaray da bu zorluktan nasibini almış. ‘Osmanlı Tokadı’ndan ders almamış. Kalabalık savunma yapan rakibe karşı aynı yavaş tempo. Oyuna hakim olan istediği gibi oynayan hem savunmada hem hücumda çoğalan Mersin. Galatasaray ise ‘afyon yutmuş’ gibi.

Üretkenlik eksikliği
İlk yarıda savunma arası bulunan tek boşlukta Burak çaprazdan kaleciden de kurtuldu ama golü atamadı. Baskı yemeyen Mersin giderek hücumda daha etkin olmaya başladı. Öyle ki kısa bir bölümde son iki adam santra çizgisindeydi. Galatasaray genel olarak hücum üstünlüğünü sağlayamadı, kanatları iyi kullanamadı, kaldı ki kullanılsa bile gol yollarında oyuncu sayısı bir ya da iki onlara da top gelmedi dolayısıyla pozisyon üretemedi. Rakibi panikletip hataya zorlayamadı. Yapılan tek olumlu iş ikisi Sneijder’den biri Burak’tan gelen üç dış şut oldu.

Öfke aşağı çekti
Puansız Mersin istekli ve çabuk oyununun karşılığını ikinci yarının başında Welliton ile aldı. Aynı dakika içinde skora denge getiren Podolski olası paniği önledi. Şok iki gol oyunun temposunu iki taraf için de yükseltti. Tablo gelecek gollerin habercisi gibiydi. Ne var ki Galatasaray’lı oyuncuların sinir katsayısını yükselttiği gibi öfke kontrollerini ve hamle zamanlamalarını aşağı çekti. Bu da doğru karar vermelerini ve doğru tercihleri kullanmalarını zorlaştırdı. Ama suskun taraftarı coşturdu. Oyun giderek Galatasaray ağırlıklı oynanmaya başladı. Organize olmasa da atak üstünlüğü ve pozisyon zenginliği vardı. Gol bölgesine çok oyuncu girdiği zaman da savunma duvarı aşılamadı. İki takım da gol için yüklendi temponun gerektirdiği pozisyonlar buldu ama topu içeri itemedi.