İki takımın da topla kendi kalesi arasında fazla oyuncu bulundurma isteği, çok pasa dönüşen bir antrenman maçını anımsattı ilk yarı boyunca. Topla buluşan her oyuncu karşısında fazla rakip bulunca doğal olarak pas yapmayı denedi. Ne var ki bu anlayış, rakibi oyundan düşüren paslardan daha çok yan ve geriye top kullanma biçimini aldığında, alanın yenilenmiş zemini üzerinde sıkıcı bir karşılaşmaya tanıklık ettik ilk bölümde. Bir dakikalık eklemeyle 46 dakika oynanan ilk yarıda iki takım da birer pozisyon üretebildi. Yine ilk yarının son dakikalarında Riera’nın yitirdiği basit bir topu Nobre doğru bir pas olarak verebilse Moritz gol atabilecekti. Ama bu pozisyon penaltıyla sonuçlandı. Moritz’in pozisyonu öncelleyerek penaltıyı yaratması başarılı ama vuruşunu bu kez Muslera’ya öncelletmesi başarısızlıktı.

G.Saray’ın rakibe atak olanağı vermesi genellikle Hakan Balta-Riera ikilisinin üzerinden oldu. Bu ikili savunmaya dönüldüğünde güçlüklerle karşılaştı. Eboue-Sabri ikilisinin görev yaptığı sağ taraftan Mersin İdmanyurdu hiç atak geliştiremedi. İkinci yarıda daha derin paslarla ve daha çabuk oynadı G.Saray... Bunun oyuncu değişiklikleriyle bağlantılı olduğunu sanmıyorum. Sercan ve Ayhan rakip kalabalığını aşacak oyuncular değil. Sercan savunma arkası boşlukta iş yapabilir ki konuk ekip buna bir kez izin verdi. Melo’nun ileri çıktığı anlar ve Eboue’nin dikine top taşıdığı dakikalar tribünleri heyecanlandırdı ama savunma zincirinde de kopmalar oldu. Bunlardan birinde N’Duka’nın boş kale yerine topu 5 metreden direğe nişanlaması futbol tarihinde kaçan en kolay goller arasında yerini alacaktır büyük olasılıkla. Elmander de rakibine özenmiş olmalı ki benzer bir boş kale golünü de o kaçırdı.

F.Bahçe’nin kaybetmesi tribünleri doldurmuştu. Böylesi kayıplardan sonra G.Saray’ın oyunları hep zor geçiyor; dün akşam da öyle oldu bir bakıma...