Türkiye, halkın tüm parasını kumarda yitirdikten sonra bahsi ikiye katlayıp mülkü masaya süren, iflah olmaz bir kumarbazın kurbanı olmuşa benziyor...

İş insanlığı için “Başkasının parasını şiddete başvurmadan cebinden çıkarttırmak sanatıdır” derler. Ne kadar ince ve demokratik bir gerçeklik! Hiç olmazsa kurban, yanılmak ve kendi iradesiyle yolunmak hakkına sahip. 

Oysa bize dayatılan kalın gerçeklik, kafamıza inen odun: Paramızın yarısını daha cebimize girmeden ve fikrimizi sormadan uçuruyorlar!

Paraya tapanlar, faiz haram diye kendi tanrısını ve bizim ekmek paramızı yakıyorlar. Halkı ve daha doğmamış çocuğunu borçlandıracak kadar insafsızlar. Ama iflasın hası, borç verecek kadar güvenmedikleri zaman başlar.

Borç dediğimiz, elbette kredi. Spekülasyon faizini indirdiler ama kredi faizleri inmedi. Hatta artıyor. 

Paramızın yarısını cebimize girmeden alanlar, yitirilen yarımı kredi olarak bile vermediklerinde, işte bu iflastır. 

Ve kişisel değil, ulusal iflastır. 

Çünkü kredi kurumu, zaten vadesi gelen borcu ödeyemeyen borçlunun, ödeyemeyecek bir başkasını ödeyeceğine kefil gösteren sistemdir. 

Dolayısıyla kredi kartlarınızın üstüne titreyin, boşa döndükleri sürece, borç faizleri yükselse bile, henüz yaşıyorsunuz demektir.