Emperyalist okyanusların ortasında istibdada attığı çıpaya tutunmaya çalışan yalnız ve güzel Mikronezya’yı kemiren Yol Partisi’nin “YYY” toplantıları, her yıl aynı mesire yeri, Yol Geçen Mabedi’nin turistik tesislerinde yapılırdı. 

Yozdaş Yolcu Yoldaşlığı’nın kısaltması olan YYY toplantılarına, partinin ileri gelenleri ve Şeş Taahhüt Kumpanyası’nın müteahhitleri aileleriyle birlikte eksiksiz katılmakla yükümlüydü. 

Yol Partisi’nin 41. yaşını idrak ettiği yıl, Betonit Saray tarafından ağırlanan konuklar toplantı tarihi gelip çattığında tam takım hazır ve nazırdılar. Mabedin tesislerinde üç gün boyunca yiyip içecek ve eğlenir gibi yapacaklardı. 

Eğlenir gibi yapacaklardı çünkü tesislerin yeri oldukça ürkünç hatta korkunç sayılırdı.  

Yol dininin tanrısı Ol’a adanmış Yol Geçen Mabedi, adanın biricik yüksekliği, altından tünel geçirilip üstünden beton ağlarla örülmüş Kel Tepe’nin zirvesine, Timsahlı Göl diye bilinen araziye inşa edilmişti. Söz konusu gölde, oldum olası timsahlar vardı ve Muktedir Makropiç, çirkinliğe eklemlenen vahşiliğini pek çekici bulduğu timsahları, belki de kendisi ve yozdaş yoldaşlarına benzettiği için çok severdi. Dolayısıyla tepe betonlanırken timsahlı göle dokunulmamış ama çevresindeki fauna yok edilince balıktan vb. yana kuruyan göl, ancak birbirlerini yiyerek çoğalan timsahlarla dolmuştu. 

Toplantının ikinci günü, Tanrı Ol’un yeryüzündeki sureti, Mikronezya halkının ve yolcuların Ulu Çoban’ı Muktedir Makropiç yozdaş yoldaşlarının karşısına Yol Partisi’nin 41. kuruluş yılı onuruna ilginç bir öneriyle çıktı:

Her kim timsah kaynayan göle atlayıp karşı sahile sağ salim varmayı başarırsa ona Saray’ın örtülü ödeneğinden 5 milyon Mikro ödül verecek; timsahlara yem olursa da ailesine 2 milyon Mikro teselli tazminatı ödeyecekti.

Ortalığı derin bir sessizlik kapladı.  

Cenabet Cenginski’den Kahrettin Kimyevi’ye, Mikron Mikropiç’ten sapıtınca kapatıldığı sığır çiftliğinden üç günlüğüne getirilen Ulu Çoban’ın sadık öküzü Bos Thunderbolt’a, basın danışmanı Frozen Goldstein’dan Yalaka gazetesi imtiyaz sahibi Emedur Tampiç’e ve hatta Yelloz Yelizov’a kadar herkes oradaydı. Salt damat Embesil Şamarov’un, o da İngiltere’ye yerleştirildiği için aralarında olmadığı katılımcıların hepsi sus pus; ileri çıkmak şöyle dursun, büzülüp görünmez olmaya çalışıyordu ki...

Merkez Pastanesi Müdürü Vejetalin Çiçorniya göle atladı. Önde can havliyle suyu kulaçlayan Vejetalin, arkasında timsahlar korkunç bir yarış başlamıştı. 

Yarışın sonunda Vejetalin Çiçorniya, timsahlardan kıl payı kurtularak sudan çıkmayı başardı. Son bir hamleyle gölün karşı yakasına dikilen beton ağaç heykeline tırmandı, tıkanan soluğu normale dönünce, gırtlağını paralarcasına bağırdı:

“Beni suya iten şerefsizin taaa...”

Oysa her ilerleyen erkek gibi, Vejetalin Çiçorniya’nın arkasında da onu itekleyen bir Şerife vardı!