YABANCININ biri ülkenizi yöneten
kişiyi alaya alır gibi söz edince siz de
kızar gibi olmaz mısınız? Aslında zor bir
durumdur bu; kızmanın sınırına gelip ne
diyeceÄŸinizi tam bilemezsiniz.
Olay şu: Adı Bernard-Henri Levy
olan ve uzunluğundan ötürü daha çok
BHL diye bilinen kişinin Fransa’daki
lakabı “televizyon felsefecisi�dir.
“O halde ciddiye almaya değmez�
diyebilirsiniz ama medya çağının
önemlileri asıl bu tiplerdir. Nitekim,
BHL’nin adı bizim “portal�lara bile
girmiştir. Geçenlerde “Türkiye başbakanı
çocuk gibi Osmanlıcılık oynuyor� sözü
gazetelerimizin manşetlerine çıkmadı
mı?
Ne diyebilirsiniz?
Neredeyse İstanbul’u başkent
yapmışçasına kabullerinin çoğunu oraya
alan, Beşiktaş’taki saray yavrusunu
kaymakamlıktan “Başbakanlık Ofisi�ne
yükseltip vapur iskelelerine ve otobüs
duraklarına yer değiştirten o değil mi?
Ya Ortadoğu’ya yeniden çekidüzen
vermek isteyişine, Müslüman dünyasının
ta Afrika’nın uçlarına kadar uzanan ilgiyi
ve yardım mekanizmasını imparatorca
bir hevesle hiç ihmal etmeyişini eskiyi
aşan bir Osmanlıcılık olarak görmemek
mümkün mü?
Bir bakıma, BHL’ye hak verici örnekler
çoğaltılabilir ama “el âlem�e bunları
çocukluk gibi gösteren nedenler üzerinde
ciddiyetle düşünmek gerekmez mi?
Bugünün Türkiyesi gerçekten eskinin
Osmanlı Devleti ya da şimdilerin
Amerikası veya İngilteresi gibi olsa
dış dünyayla ilişkilerimiz konusunda
yabancılar böyle konuşur muydu?
Yağmurla sokakları geçilmezleşen,
bayram gidiş gelişleriyle yolları tıkanan
bir Türkiye görüntüsü nasıl kendini
dev aynasında görme hayalciliğini
sınırlıyorsa, Suriye fiyaskosu da dış
böbürlenmelerimizi çoktan dindirmiş
olmalıydı. Bu açıdan bakınca alay konusu
olmaktan sakınmanın en kolay çaresi,
planlı ekonomiden ve akılcı düşünceden
fazla uzaklaşmamak olamaz mı?