\n\n\n

GERÇEĞİ görmek ve gereğini yapmak için daha ne bekleniyor?

Gerçek, Türkiye Cumhuriyeti topraklarının bir köşesinde başka bir devletin ilan edilmiş olmasıdır. Dünyaca tanınmış egemen bir ulusal devletten koparak “demokratik özerklik” etiketiyle kendi bağımsızlık statüsünü belirleyen bir başka devlet.

O devletin sınırları, şimdilik resmen ilan edilmemiş olmakla birlikte isyancıların zihninde vardır ve az çok bellidir. Organları ise, devlet başkanı, yasama meclisi, hükümeti, silahlı kuvvetleri, propaganda bakanlığı olarak fiilen vardır ve görev görmeye, kararlar almaya çoktan başlamıştır.

Hatta, renkleri bilinen, her fırsatta dalgalandırılan bir bayrağı, devletin başkanıymış gibi adı hep anılan bir kurucu “ata”sı bile var. Sıra, vatandaşlık kimlik kartlarıyla pasaportların dağıtılmasına, bunların isteneceği hudut kapılarının ilan edilmesine ve zaten sinsice sürdürülmekte olan dış ilişkilerin açıkça kurulmasına gelmiştir.

Kendine “halk” diyen her topluluğun, uluslararası hukukta belli belirsiz kabul gören “selfdetermination” ilkesine dayanıp bağımsızlığını ilan ederek “ulus-devlet” kurma hakkı var sayılır. Türkiye’nin bir bölgesindeki halk adına karar verme iddiası taşıyanların şimdi gerçekleştirmek istedikleri tam bu haktır.

Ama, yine uluslararası hukukta çok daha kesin kabul gören bir başka hak var: Her devletin kendi siyasal kimliğini ve toprak bütünlüğünü koruma hakkı. Üstelik yalnız ulusal ve uluslararası hukuku değil, etkili gücünü de kullanarak.

Türkiye Cumhuriyeti’nin şimdi yapması gereken işte tam budur.

Dolayısıyla, iktidar ve ana muhalefet partilerinin tutarlı bir politika belirlemek yerine her tarafa çekilebilir sözler söylemekten vazgeçmesi, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı’nın bu başkaldırışa karar veren kuruluşlara öncülük eden siyasal partinin kapatılması için Anayasa Mahkemesi’nde dava açması, o yüksek mahkemenin ülkedeki anayasa hukukunu doğru uygulaması, TBMM’nin böyle durumlarda başvurulması gereken olağanüstü yönetim hallerinden birini ilan ederek güvenlik kuvvetlerinin ve silahlı kuvvetlerin önünü açması artık kaçınılmazlaşmış demektir.

Eğer devlet devletse. Değilse, o başka, tabii.