BAHAR bitip temmuz yaklaştıkça Kıbrıs konusunda hararetin artacağını söylemek kâhinlik sayılmaz. Adanın güneyinde Kıbrıs Cumhuriyeti adını taşıyan bir Rum devleti var ve o sıfatıyla Avrupa Birliği’nin dönem başkanı olacak. Ankara’nın, tanımadığı bir devletin başkanlığındaki AB ile ilişkide kalması beklenemezdi. Hele o devlet yakın geçmişte savaş ilan edercesine Türkleri yok etmeye ve uluslararası hukuka göre imzalanmış bir antlaşma gereği oraya gelen Türk askerini kovmaya kalkmışsa.

Şimdi o ilişki kesildi. Önemli olan, önümüzdeki altı aylık sürede KKTC’nin ne yapacağıdır.

Bir şey yapmaması gerektiğini savunacak olanlar, Ada’daki görüşmelerin AB’yle değil Birleşmiş Milletler’le ilişkili sayılabileceğini ileri sürüp KKTC’nin herhangi bir şey yapmasının yakışık almayacağını söyleyeceklerdir.

Bu sözlerde bir nebze haklılık bulan çıksa bile, yıllardır süren bu oyalamaya son verme zamanının artık geldiği ve haksızlık edilenin Kıbrıs Türkleri olduğu söylenemez mi? Olsa olsa, bu komediyi bitirme zamanının çoktan geldiği ve temmuzu beklemenin yanlış olacağı söylenebilir.

Ayrıca, o tarihe kadar Rumların süreçteki çıkmazı balık \tkavağa çıkıncaya kadar uzatmak için olumlu gözüken ya da gösterilecek “bir şeyler” yapmayacakları kesin midir? \t“B plan”ı diye birtakım aşamalar saymak ne \tkadar doğru? “Adımızı Kıbrıs Türk Devleti’ne çeviririz” sözü kimi \tkorkutup yola getirir? “Zaten Annan Planı’nda da öyleydi” deyip bu \t\tkez de konfederasyon oyunlarına başlamazlar mı onlar?

Aslında doğru olan, uyduruk görüşmelerin artık bittiğini bildirerek Kıbrıs Türk Devleti’ni resmen ilan etmektir.

Ama dünyanın desteğini kazanmak için öbür tarafla, yani “namı diğer” Kıbrıs Rum Devleti’yle barış içinde yan yana yaşamak için “karşılıklı saldırmazlık” ve “iyi komşuluk” paktlarının taslaklarını hazırlamış, birlikte yürütülebilecek işlevleri sıralamış, Maraş’ı yerleşime açmanın iki topluma yararlarını açıklamış, Türkiye’yle birlikte gelişme planlarını yapmış uygar ve ciddi bir devlet olarak.