1 Mayıs 2011 günü milyonlarca emekçi ülkenin büyüklü küçüklü kentlerinde geleneksel bayramlarını coşkuyla kutladı.

Geçen yıllarda olduğu gibi!.. Yürüyüşler, konuşmalar, türküler, marşlar!.. Emeğin, emekçinin bir ülkenin en sağlam dayanağı olduğunu gösteren bir direniş, bir karşı koyuş, bir sesleniş...

Sonra yine herkes için evine köyüne, işine, işsizliğine dönüş!.. Seçimlerde ne yapacak bu yüz binler, milyonlar, kime, neye oylarını verecek diye acı acı düşünmek! Her zaman beklenirdi ki, bu emekçiler, bu sendikalara bağlı insanlar, kendilerinden yana olanları seçsin, işbaşına getirsin...

Ama hep tersi oldu! Hangi parti, hangi lider emekçiye karşı ise ekmeğini kazanan yığınlar, belli bir bilinç ışığına kavuşmamış insanlarımız, oylarını hep onlara verdiler.

12 Haziran’da da öyle olacak mı?

***

27 Mayıs devriminden sonra ilk yazılarımdan biri, Vatan gazetesinde çıkan “Büyük Bir İşçi Partisi Kurulmalı” başlığını taşıyordu... Sürekli iktidara gelen partiler ne yapıp edip emeğin, emekçinin gücünü kırmak amacındaydılar. Bunu da emeğin, emekçinin hakkını vermek isteyen bir devrimci partinin ortaya çıkışında başarıyla gerçekleştiriyorlardı! 1946’da kurulan sosyalist partileri de birkaç aylık çalışma olanağından sonra karartmadılar mı? Sorumluları da hapislere atmadılar mı? Bir ara Türkiye İşçi Partisi Meclis’e birkaç adamını sokabildi, ama bir süre sonra dış etkilerle bu yeni parti de parçalandı...

Bugün meydanlarda toplanan milyonların büyük bir partisi yok! Perinçek’in liderliğindeki İP’de bir türlü tüm emek gücünü çevresinde toplayamadı. Daha doğrusu toplatılmadı! Örnek de Perinçek’in üç yıldır hapislerde olması...

***

Bugün emeğin, emekçinin karşısında AKP, CHP, MHP’den başka parti yok! Hele dokuz yıldır “tek adam” saltanatını sürdüren, bunu daha uzun yıllar da yaşamak isteyen AKP’yi, alt edebilecek parti var mı yok mu, tartışılıyor, bir sonuca varılamıyor! Nedeni de her yıl 1 Mayıs’larda meydanları dolduran seçmenlerin, ki hepsi emeğiyle yaşamını sürdüren kişilerdir, oylarını kendilerinden yana bir partiye verememeleri...

Bugün Türkiye’de 38 milyon emekçi var, Memur, işçi, şu bu!.. Büyük bir güç!.. Ama bu emeğin, emekçinin ağırlığı, seçimlerde yaşanmıyor, daha doğrusu yaşatılmıyor. Başlıca suçlu kim? Emeğiyle yaşamını sürdürenlerin bilinçsizliği mi? Yalnız o mu, yoksa “derin devlet” diye anılan iç ve dış düşman güçler mi?

Bilinç bir gün üstün çıkacak! 1 Mayıs’lar ancak o zaman gerçekleşecek!