Seçime giderken kalkıp da edebiyattan söz etmek yersiz mi?

Partiler, liderler, seçimler, başarılar, yenilgiler, hepsi gelip geçecek, bugünlerdekiler de dündekiler gibi tarihin sayfalarında silinip gidecek, elli yıl sonra biri bile anımsanmayacak...

Ama şiirler, öyküler, romanlar kalacak! Onları yazanlar da unutulmayacak...

Yaşamını yazmaya vermiş biri olarak, ben de günün gerçekleriyle uğraşıp duruyorum. Biliyorum, her seçim, ulusun yazgısında etkileri olan bir olaydır. En iyiyi, en güzeli; en doğruyu seçmek-seçememek tüm yurttaşları ilgilendiren bir sorundur.

Yine de kendini kaptırmamak gerek, günün koşullarıma? Ali mi, Veli mi, yoksa Musa mı, diye çekişmek bir şey kazandırmaz. O gider, bu gelir. Bazen o çakılıp kalmak ister yerinde! Derken onu yıkmak çabası! O da olmazsa bir başkasını, bir daha bir daha.

***

Döktüm masaya Cumhuriyet Yayınları’ndan çıkan son kitaplarımı: “Yalnızlık Bana Yasak”, “Tarzan Öldü”, “Aşksız İnsanlar”, “Hücrede Karmen”... İlkgençlikten bu yana yazdığım tüm öyküleri toplayan dört kitap!.. Her birinde 16 kitabımdaki öyküleri bir araya getirdim. Bir anı kalsın, yarınlarda... Benden bir ses!..

Edebiyata harcanan bütün bir yaşam!.. Ne demişti Nurullah Ataç “Ben bir edebiyat adamıyım”. Ben de biraz öyleyim. Bir güzel şiire, bir anlamlı denemeye, bir etkili öyküye dalıp gitmek, gündelik siyasi tartışmalardan daha önemlidir benim için...

***

Ama olmuyor, uzunca bir süredir kendimi gündelik olaylardan, siyaset adamlarının tutumlarından, davranışlarından, konuşmalarından koparamıyorum. Bütün bunlar yarın bir masala dönecek, usta kalemler bu patırtı gürültüden güzel öyküler, romanlar çıkaracaklar! Nasıl, 12 Mart’lardan, 12 Eylül’lerden sanat değeri taşıyan yapıtlar kazandığımız gibi. Son on yıl pek çok yazarımıza bol balzeme sağladı! Bir Aziz Nesin olsa kim bilir neler yazardı. Bir Orhan Kemal, bir Sait Faik bile...

***

Ben de yazdım bir şeyler. Yazmaktayım. Öyküler, yaşanılan anlardan koparılan kalıcı yapraklardır. Ama solmazlar, silinip gitmezler, günü gelir güzel, çirkin, acı, umutlu, umutsuz anlarımızı sonsuzluğa taşırlar.

Seçim, geçim önemli, ama sanat da, edebiyat daha önemli. Çünkü gelip geçici bir şey değil!