Ben de oralarda olmalıydım. İstanbul’da Taksim’de ya da Ankara’da Ulus’ta...
Daha önce böyle meydanlarda toplanan halkın yaşattığı büyük gösterileri de gördüm. Ama şu haziranın ilk günkü başkaldırılarını düşte bile görmedim. İnanılır gibi değil Taksim’deki kalabalık; adım atacak yer kalmamış. Hepsinde aynı ses, aynı bilinç, aynı özlem. “Hükümet istifa, hükümet istifa...”
Tayyip Bey bu başkaldırılara ne diyecek diye bekledim. Akşama kadar konuşmadı. Ne diyecekti ki? Görevinden kendi isteğiyle ayrılması mı? Geçin efendim, olacak şey değil. Bir kez gelmiş, partisi çoğunluğu elde etmiş, on yıldır TC Başbakanı. Giderek daha da yükselecek, Çankaya’ya çıkıp oturacak.
Sabahtan geceye kadar TV’nin başındaydım. Hâlâ da öyleyim. Birkaç TV, olayları yakından gösteriyor, geriye kalanlar ise havadan sudan idare edip zaman öldürüyor.
Gide gide bu hale mi geldik? İçler acısı, yürek sızlatıcı bir ülke oluvermişiz. On yılın sonunda halkımız artık yeter demiş. Bağırarak, koşarak, çırpınarak... Anlayan var mı? Tayyip Bey ve arkadaşları çekilip gitmiş(!), akıllarından bile geçirmezler derim ben. Kolay mı bir değişiklik, yeni bir seçim?
Her şey seçimle mi? Sen yüzde 45 aldın, ben daha az. Milletin yarısı bir yanda, öteki yarısı karşı yanda. Bu gerçeği gözden kaçırmamalı... Görevini demokrasi koşullarına göre yerine getirmeli. Ama on yıldır iktidarda olan bir topluluk ipin ucunu bırakmayacağa benzer. Bir on yıl daha mı? O zaman sen ülkenin ne hale geleceğini göreceksin, neyse ben görmeyeceğim...
Uygar bir ülkede olsak işbaşındaki başbakanın çaresizlikle kendiliğinden görevi bırakacağını görürdün. Çok örneği var. Halkın güvenini yitirmiş olmak, bunu da yüz binlerce kişinin oluşturduğu gösterilerle duyurmak, uyandırmak, “artık yeter, söz milletindir” gibi eski bir sloganı bugün de yeniden yaşatmak kaçınılmaz olmuşsa...
1 Haziran’da tüm Türkiye’de; her ilde, her ilçede, her yerde “istifa et” çığlıkları yeri göğü inletmeye başlamışsa yolun sonu gelmiş demektir. Bütün bunlara karşın iktidarda direnmek çok ters sonuçlar doğurur. Gidersin, yine gelirsin. Demokrasinin kuralıdır. İnanmıyorsan, ne işin var ülkeyi yönetmeye heveslenmekte.
Hazirandaki yüz binlerce yurttaşın özlemine, umuduna yanıt vermek kaçınılmazdır. Bundan kaçan kurtulur sanmayın.