Ülkemizin coğrafi konumuna ve yönetim biçimine baktığımızda Avrupa ülkeleri ile gerek sosyal gerek kültürel ve ekonomik olarak aynı seviyede olmamız gerekirdi. Ancak günümüze baktığımızda Avrupa’dan fersah fersah geride olduğumuzu görmekteyiz. Peki neden bu durumdayız?

İnsanlar belli bir zihin kapasitesiyle doğar ve yaşam boyunca içinde bulunduğu ortamda düşünce yapısı şekillenir. Bu durum nasıl gelişiyor, inceleyelim.

Bizler doğduğumuzda ebeveynlerimiz tarafından en güzel, en değerli benim çocuğum diyerek büyütülüyoruz. Bu durumda bilinçaltımıza yerleşen kodlama narsist duygular oluyor.

Ebeveynlerin; en güzel, en değerli, en önemli kişiler bizim akrabalarımız, bizim köylülerimiz, bizim kasabalılarımız ve hemşerilerimizdir diye yaptıkları yükleme bize, feodalizmi kodluyor.

İnsanın sosyal yaşamdaki duruş biçimini belirleyen şey yüzde 80 bilinçaltıdır. Demek ki biz yaşama yüzde 80 bu duygu ve düşünceler ile başlamış oluyoruz. Böylesi olumsuz kültürel kodlanmaları ile baş etmek için; okumalı, düşünmeli, araştırmalı ve sorgulamalı ve bu olumsuz kodlamalar değiştirebildiğimiz kadar değiştirmeye çalışmalıyız. Aksi takdirde hiçbir yeniliği kabul etmeyen sabit fikirli, cahil, gerici ve muhafazakâr olarak kalırız. Bu olumsuz kodlamaları güncellediğimiz ölçüde akılcı ve objektif bakış açısına sahip olabiliriz.

Ülkemizin bugünkü sosyokültürel yapısına baktığımızda çok parçalı bir durumda olduğumuzu görürüz. Bu bölünmüşlük gerçeğini dikkate aldığımızda tek başına bir tarafın ülkeyi sağlıklı bir şekilde yönetmesi mümkün olamaz. Her kesimin yönetimde yer alması gereklidir.

Bu nedenle CHP’nin oluşturmuş olduğu ittifak son derece önemlidir. Seçimlerde yeterli çoğunluğu alıp seçimi kazanmasa da oluşturduğu model ülkenin içinde bulunduğu krizleri atlatmasının, düzlüğe çıkmasının yolu olacaktır.

ÇÖZÜM NEDİR?

Her kesimin kültürü devlet güvencesi altındadır. Ancak bütün bu kesimlerin ortak sorunları ve ortak amaçları vardır. Yani ortak payda ve ortak fayda etrafında birleşmeliyiz. Sağlık, eğitim, adalet, aş, iş, barınma, onurlu yaşam ortak payda ve orta faydalarımızdır.

Çağdaş görüşlü, aydın kişiler her zaman, her yerde çatışma değil, uzlaşma dilini kullanarak her kesimden insanları ortak sorun ve ortak payda-fayda ekseninde birleştirmeye çalışmalıdır.

Sonuç olarak çağdaş yaşam biçiminin temsilcisi ve siyasetin denge partisi olan CHP’deki tartışma ve çekişmeler yerine tüm eksik ve hatalarına rağmen kişilerin ne yaptığından çok kurumsal olarak bakmalı, partinin etrafında birleşmeli ve kenetlenmeliyiz.

Aksi takdirde CHP’nin gerilemesi, çağdaş yaşam biçimini savunan bireyler için potansiyel bir tehlike, risk demektir.

İSMAİL DOĞAN