2024’ün şu ilk aylarının en önemli konusu elbette 31 Mart 2024 yerel seçimleri. Gazetelerde, televizyonlarda bu konuyla ilgili haberlerin, yorumların ardı arkası gelmiyor; hangisi yanlış, hangisi doğru karar vermekte zorlanıyoruz doğrusu. 

Adaylar; yapılanları, yapılmayanları, yapacaklarını anlatıp duruyor. Seçimden seçime hatırlanan sessiz çoğunluğun bireyleri olarak bizler de ister istemez gündemin ortasında buluyoruz kendimizi. Elbette bütün bunlar anlatılacak. Seçilecek kişinin siyasi görüşü, kişiliği, yaptıkları yapacakları dikkate alınacak, ona göre tercihler yapılacak ama bunlar yeterli mi? Yeterli değil, çünkü verilecek o bir oy hepimizin geleceğini etkileyecektir. İşte bu nedenle en temel vatandaşlık hakkımızı kullanırken iyice düşünüp kararımızı vicdan süzgecinden geçirmemiz gerekiyor. Öyleyse, kılı kırk yararcasına düşünüp karar vermenin tam da zamanı. Bu da biz seçmenlere ağır bir sorumluluk yüklemektedir.

Özellikle son yıllarda yaşadığımız acı tecrübeler sonucu söylenen şu karamsarlıktan kurtulmalıyız: “Boş ver abi, kim gelirse gelsin değişen bir şey olmuyor.” Hemen şunu da belirtmekte yarar  var: Bu yazının amacı kimseye akıl vermek değildir, yok olmaya yüz tutan umutları az da olsa yeşertmeye çalışmaktır. Çünkü toplumu saran karamsarlık havası her geçen zaman daha da artıyor ne yazık ki...

Son birkaç yıl içinde hem ülkemizde hem dünyada yaşanan felaketler, yaşamımızı altüst etmekle kalmadı umutlarımızı da yok etti. COVID-19 salgınıyla  birlikte, yaşadığımız 6 Şubat depreminin acıları hâlâ devam ediyor. Bu nedenle, beklentilerimiz kişisel değil, tüm toplumu kapsamalıdır.

Oyumuzu kullanırken bulunduğumuz yerleşim yerinin temel sorunları mutlaka dikkate alınmalı, liyakat sahibi yöneticiler işbaşına getirilmelidir. Tercih edilecek yöneticiler, özellikle, “Eşimi dostumu belediyeye nasıl yerleştirebilirim?” anlayışına son verebilecek cesareti gösterebilmelidir. İşsizlik bu toplumun temel sorunlarından biri. Bunu göz ardı edemeyiz fakat çözüm yolu bu değil.

Beklentiler çok, ancak toplumu yakından ilgilendiren sorunların çözümünde yerel yönetimlerin özellikle “deprem” konusunda net olmaları yurttaşın en büyük arzusu. Bu işe gönül vermiş bilim insanları: “Her an deprem olabilir” diye bas bas bağırırken alınması gereken önlemler zamanında alınmıyor, birtakım bahanelerle hep ertelendiği için sonuçta büyük acılara neden oluyor. Artık daha büyük acılar yaşamak istemiyoruz. Siyasi malzeme yapılmadan deprem konusunun bir an önce çözülmesi her kesimden insanın en büyük isteği. 

Dikkat çeken bir başka nokta da seçim öncesinde büyük kentler konuşulurken küçük yerleşim yerlerinin hep göz ardı edilmesi. Oysa yaşanan bu sıkıntıların çözümünde köylüyle kentlinin sorunları, bir bütün halinde ele alınıp ona göre ortak bir çözüm yolu bulunmalıdır. 

Seçimden seçime dile getirilen vaatlerin hesabı sorulmalı, terk edilmiş köyler, kurumuş dereler, suyu çekilmiş nehirler, talan edilen madenler unutulmamalıdır. Mutlaka bir çözüm yolu bulunmalıdır. Bu sorunların çözümünde, geçmişte başarıyla uygulanmış eğitim politikalarından yararlanılmalıdır. Başta “Köy Enstitüleri” olmak üzere, Cumhuriyetin kuruluş felsefesinin özünden kopmadan günün koşullarına uygun yöntemlerle bu sıkıntıların en aza indirilmesinin mümkün olduğu gerçeği artık kabul edilmelidir. Bu nedenle, senden-benden anlayışının esiri olmadan, dağımıza taşımıza, açıkçası toprağımıza sahip çıkacak yöneticileri işbaşına getirmek önceliğimiz olmalıdır. İş işten geçmeden bunları düşünmenin tam da zamanı. Yoksa değişen hiçbir şey olmayacak, umutlar yine başka bahara kalacak. 

DURAN GÜLDEMİR

EĞİTİMCİ