Tüketim toplumu olma yolunda atılan adımların ayaklarını sabır ve şükür, sadaka, kulluk (cemaat-tarikat-ümmet) oluşturuyor.

Arap, Afgan akımıyla demografik yapının değiştirilmesine çağdaş eğitimi yok eden laiklik düşmanı adımlar eşlik ederken toplumun düşmanı “cehalet”in eylemi, kadını, çocuğu, genci, yaşlısını, ülkenin her türlü zenginliğini, değerini barbarca yağmalıyor. 

Beyin göçü, yoksullaştırma, ekonomik çöküş umutsuzluk dalgasını büyütüyor. 

“Bugün dünden, yarın bugünden daha umutsuz” demişti Oktay Akbal. 

Halil Cibran, “Yaşam, bir tür borç alma ve borç ödemedir. Bize, yarın almak için bugünden verir” derken insana bugün düşen görevleri anımsatmıştı. 

“Hiçbir şey bitmez/ İnsan bitmez” diyordu Yarın Bir Başka Gün adlı şiirinde Özkan Mert. 

ASIL kurtuluş 

Cehaletin toplumu yönetmesindendir bugün yaşadığımız. 

“Yenilmesi gereken en büyük düşman” olarak gördüğü cehalete karşı savaşın “en büyük savaş” olduğunu söyleyen Atatürk, “Biz cahil dediğimiz vakit, mutlaka mektepte okumamış olanları kastetmiyoruz. Kastettiğim ilim, hakikati bilmektir. Yoksa okumuş olanlardan en büyük cahiller çıktığı gibi, hiç okuma bilmeyenlerden de hakikati gören hakiki âlimler çıkar” demişti (18 Mart 1923). 

Cehalete karşı, “Milleti kendi benliğine sahip yapmayan, milleti asırlarca kendi hakkında gafil bulunduran hep bu cehalettir. Hükümdarların, şunun, bunun, milleti esir gibi, köle gibi kullanmaları, bütün vatanı kendi özel mülkleri gibi düşünmeleri, hep milletin bu bilgisizliğinden istifade edilmek sayesinde idi. Gerçek kurtuluşu istiyorsak, her şeyden evvel, bütün kuvvetimiz, bütün süratimizle bu cehaleti ortadan kaldırmaya mecburuz” (21 Mart 1923) diyerek hedefi göstermişti: 

“Gerçek kurtuluş ancak cehaletin ortadan kaldırılmasıyla olur. Cehalet kaldırılmadıkça toplum yerinde kalıyor demektir, yerinde duran bir şey ise geriye gidiyor demektir. Asıl Kurtuluş Savaşı şimdi başlıyor.” 

CEHALETTEN RAHATSIZ OLMAK 

“Cehaletin kültürüne kitap gerekmez” der Santayana.

Bernard Shaw, “Cehalet asla bilgiye tercih edilemez. Bilmek insana neye mal olursa olsun. Gerçeğe karşı umursamazlık ve körlük bizi olduğumuz yerde zapt eden ve kendi zihinlerimize mahkûm bırakan zincirlerdir. Gerçek bizi özgürleştirir” der. 

Sakallı Celal’in ünlü sözüdür: “Bu kadar cehalet ancak tahsille mümkün olur.” 

Âşık Veysel “Cahil insan, gül ise de koklama”, Mahzuni “Cehalet aklım uçurdu” der. 

Doğan Kuban uyarır: “Cahiliz. Bu ülkenin en büyük problemi cehalet. Ya bunu bilir halleder kurtulursunuz ya da köle olursunuz.” 

Köle olmayalım, okuyalım. 

Örneğin, “bilime yapılan saygısızlığa büyük öfke duyan bilim insanı” Celâl Şengör ile nehir söyleşi Senin Cahilliğin Benim Yaşamımı Etkiliyor (Haz. Damla Karakuş, Masa Kitap) ve Merdan Yanardağ’ın bugünü aydınlatan İslamo- Faşizm (Kırmızı Kedi) adlı kitapları, cahillikten kurtulmanın kapılarını aralıyor.