‘Birinin dezavantajı, diğerinin avantajıydı’!
Doğada kural buydu. Tabii, avantaja çevirebilinirse...
Fenerbahçe’nin puan kaybı, Beşiktaş için avantaj olmalıydı. 27 dakika futbolun ölü olduğu anlardı. Biraz daha devam etse “Maç bitse de gitsek” diyecekti herkes. Tam o sırada Beşiktaş’ın golü geldi. Sosa’nın akıl dolu vuruşu Beşiktaşlıları sevince boğmuştu ki Kasımpaşa’nın beraberlik golü, stattaki “Fenerbahçelileri” ayağa kaldırmaya yetti!
Beşiktaş, Gökhan ve Quaresma’dan eksik de olsa galibiyet almalıydı.
Böyle fırsatlar “insanların”, “takımların”, “toplumların” önüne her zaman gelmezdi. Gelen fırsat, avantaja çeviremedin mi “sıradan” olunurdu. Beşiktaşlı oyuncular da sıradan olamamak için bunu başarmalıydı. 
İkici yarı Kerim’in yerine Tolgay girdi. Beşiktaş’ın kalesine de ikinci gol. Şampiyonluğa oynayan bir takım böyle oynamalıydı.
Olcay yerini Cenk’e bırakınca “Umut” da doğdu. Ancak Beşiktaş’ın beklediği goller gelmiyordu. Son 10 dakikaya girildiğinde önüne altın tepsi ile sunulan “avantajı” Beşiktaş değerlendiremezken umutları sönen Fenerbahçe’nin yeniden umutlanmasına neden olacaktı. 

89. dakikada Şenol Hoca son şansını kullandı. Atiba’yı aldı 3. golcü Mustafa’yı sahaya sürdü.
Maç 5 dakika uzadı. Böylece Kasımpaşa, Fenerbahçe’ye hayat öpücüğü verdi. Aslında son düdükle 3 puanı şampiyon olmuş gibi sevinen Kasımpaşa değil, Fenerbahçe almış oldu.
Maalesef hayat böyle acımasızdı. Biri ölürken diğerinin karnı doyuyor, biri gülerken biri ağlıyor, biri gam duyarken biri neşeleniyor, şevk alıyor, biri av olurken biri avcı oluyor, biri canı işin saklanırken biri yavruları işin ölüme gidiyordu...
İşte bu yüzden hayat denilen “tekrarı olmayan” yolda fırsatları avantaja çeviren “galip” geliyordu. Doğada sosyalizm yoktu… Darwin kuralları vardı….