Adı Fatih Terim idi ama Başakşehir’in Stadı’ydı.
Top bir o yana bir bu yana gittikçe, olup biteni düşünüyordum!
Beşiktaşlı futbolcular göğüslerinde Atatürk resmi ile
Beşiktaş Kulübü’nün armasının iç içe geçtiği siyah tişörtle sahaya çıktı..
Tam ortada Demba Ba vardı!
Selamladılar taraftarları..
Çok değil ertesi gün, sayesinde top oynayabildikleri adamın ölüm yıldönümü idi!
Adı: Mustafa Kemal Atatürk’tü..
“Yüzyıllar nadir olarak dâhi yetiştirir. Şu talihsizliğimize bakın ki 20. Yüzyılın dahisi Türklere nasip oldu ve kader onu bizim karşımıza çıkardı..” diyordu İngiltere Başbakanı
Lloyd George Çanakkale yenilgisini kendi meclisinde anlatırken..
Siyasetçisinden iş adamına; köylüsünden, köylü döven özel güvenlikçisine; dövülen köylüyü seyreden jandarmasından, öğrencisine, sporcusuna; kısacası, ‘uzunundan kısasına’ herkesin minnet duyması gereken adamdı O!
Ama, Allah için güzel stat yapmışlardı!
Çalışmıyordu ama ısıtması bile vardı..
‘Kutu gibi’ şirin bir stat yapmışlardı!
Ankaralı Melih kıskanmalıydı!
Çünkü, Ankara’daki stattan daha güzel ve konforlu idi!
İstanbullu Kadir’in stadı
Şimdi, Beşiktaş o stat senin bu stat benim dolaşıyor ya..
Allah sizi inandırsın; bu stadı görünce, “Kutu gibi olsun benim olsun” diyesim geldi(!)
Ama hakem de Cüneyt Çakır’dı!
Kim bilir ne kararlar verecekti(!)
Çünkü adı “Dışarıda doğru söyler içeride şaşar”a çıkmıştı!
Bu stat sayesinde İstanbulspor seyirci sayısını da artırmıştı..
Demek ki “Başak” değerliydi!
Başak değerliydi de, kutsal kitap adı geçen “Zeytin” değerli değil miydi!?
Birer birer devrildi ağaçlar..
Candarma seyretti, özel güvenlik dövdü..
Adaletsizlikti bu!
“Tanrıya inanan adam olmak kolaydı; asıl zorluk, Tanrı’nın inanacağı insan olmaktı..”
Yırcalı köylü bağırdı: Adalet!
Ve Adalet, aldığı kararı 10 gün sonra açıkladı…
Ağaç kalmadıktan sonra…!
Yani, ‘Harap-ül Zeytinlik’ olduktan sonra
“Yahu ben neler düşünüyorum..” dedim içimden!
Gelsene maça..
Devre arasında, maçı radyodan anlatan Yasin Dallı geldi..
“İstatistikler berabere gösteriyor” dedi!
“Yerim o istatistikleri” dedim.
Her maç yeni bir istatistiktir, devamlılık arz etmezdi.. Maç berabere bitse dahi…
Kornere atılmaması gereken ve kalecinin çıkması gereken bir top..
Sonuç gol.. ‘Başak’şehirin ilk yarı golünün özeti buydu!
Ama Demba Ba’nın sağ çaprazda atılması gereken tek yere vurdu.
Üst direk altı, diğer bir tabirle topu kalenin tavanına astı!
Beşiktaş adına sahanın yıldızı Kerim’di. Çalışkanlığı ve top takip zekası golü getirdi..
Durum 2-1 olduktan hemen sonra Beşiktaş 10 kişi kaldı!
Böylece de Beşiktaşlılar’ın ‘Açık Kalp Ameliyatı’ süresi de başlamış oldu(!)
Beşiktaş artık zamana oynayacaktı!
Öyle de yaptı Bilic..
Hatırlatayım “Başak” önemliyse, kutsal kitapta adı olan “Zeytin” de değerlidir…
Hepsine aynı değeri verecek, hepsine aynı uzaklıkta olacaksın
Ah işte o şairin dizeleri!!
“Kısa çöp uzun çöpten hakkını alır elbette..”
Artık İstanbul gecelerine “akma” zamanıydı..
Ah, İstanbul Ah..
Hoyrat ve delice severim seni...
En Kalbi Muhabbetleriemle..
Ben CAN; Orhan Can…