Gezi Parkı’na yapılan acımasız saldırının yarattığı tepkiyle yoğunlaşan elektronik iletişim, iktidarın bir başka kızgınlığını da ortaya çıkardı. Hem de Başbakan’ın ağzından ve “baş belası” olarak. Kendileri medyanın ve internetin her türlü olanağından yararlanarak gerçekleşmemiş ya da hayalde kalmış başarıları yaygınlaştırmaya çalışırken, eleştirmeye kalkan münasebetsizlere hadlerini bildirmeye karar verdiler. Tepeden yapılan ve emir değeri taşıyan uyarılar üzerine Emniyet güçleri harekete geçti. Onların hazırladığı fezlekeler de savcılar tarafından işleme konuldu.

Ülkemizde internet haberleşmesini ya da gazeteciliğini düzenleyen bir yasa henüz yok. Yanlış anımsamıyorsam Türk Ceza Yasası’nda internetle ilgili birkaç madde var. TCY, anlaşılmaz bir biçimde “Basın, yayın yoluyla işlenen” suçlara ceza artırımı öngördüğünden internet yoluyla kimi suçlar da cezalarının artırılması için gazetecilik faaliyeti kapsamında sayılıyor. Yasada bir de internet yoluyla işlenen dolandırıcılık suçunu tanımlayan madde yer alıyor.

İnternet gazeteciliğinin durumu 1990’ların başındaki radyo-televizyon yayıncılığına benziyor. Anımsayanlar vardır. 1994 yılında, dağılmaya başlamış Yugoslavya’da Müslümanların öldürüldüğünü ekranda söyleyerek Taksim’de toplanma çağrısı yapan gazeteci olmasaydı yasa çıkarmak da akıllara gelmeyecekti. Bu nedenle özel yasa bir tepki yasası olarak oluşturulduğundan Radyo Televizyon Üst Kurulu gibi bir vesayet kurumunun denetimine sokuldu. İzleyen iktidarlar da kurumu denetlediklerinden sahip çıktılar.
Rastlantıya bakın ki internet yayıncılığını düzenleyecek yasa yine Taksim’den yola çıkılarak oluşturulacak ve doğal olarak o da bir tepki yasası olacak. Bakalım kimi suçsuz yurttaşların başına bela olan Türk Ceza Yasası’nı “Hukuk reformu” diye alkışlayan Avrupa Birliği bu kez nasıl bir tepki verecek?