Demokrasiyi özümsememiş ama bir şekilde iktidara gelmiş, iktidarı ele geçirmiş olan örgütler, iktidar olmanın sağladığı maddi olanak yanı sıra kişisel tutkuları, kompleksleri de tatmin ettiğinden iktidardan gitmemenin yollarını ararlar. Partizan bürokrat kadro oluşturma, yasal kısıtlayıcı düzenlemeler, ceza tehdidi ile göz korkutma, baskılar, adam ayartma, satın alma, kiralama, din istismarı, ulusal iradeyi yansıtmayan seçim sistemi, seçim oyunları, gereğinde kamu kesesinden oy satın alma, dış güçlerin desteğini sağlama, gözlemlediğimiz kadarı ile iktidarda kalmanın iktidarı sürdürmenin araçları... Bu sayılanlar yeterli değil, ancak kısa vadeli önlemler. Amaç uzun süreli iktidar ise kurulan düzeni destekleyecek insan yetiştirmek de gerekir. AKP, kendine oy verecek, kurulan ya da kurulması amaçlanan düzene uygun insan yetiştirme projelerini yaşama geçirmektedir. Belki dikkati çekmiştir. Sayın Başbakan, “dindar gençlik yetiştireceğiz” açıklamasından önce, AKP kendi düzenine uygun insan yetiştiriyor uyarısı en azından bu köşede yapılmıştır. AKP’nin yetiştirmek istediği gençlikte, insan tipinde, kuşkusuz dini öğeler, motifler egemen olacaktır. Ancak çağdaş yaşama uyum sağlamak için teknolojiyi de kullanılabilen insana gereksinim vardır. AKP’nin insan tipi, çağdaş yaşamla dini öğelerin bir sentezi değil, bir karışımıdır. Sentezde bir uyum vardır. Burada biraz ondan biraz bundan, benzetme yerinde ise Nasrettin Hoca’nın kar helvası gibi bir karışım söz konusudur.

AKP düzeninde, insanların sorgulaması, irdelemesi, hele hele olaylara eleştirel yaklaşması istenmez. İnsanlar biat kültürü ile yetiştirilmeli, imama uymalıdırlar. AKP’nin Fatih Projesi gibi teknoloji ağırlıklı, çağdaş teknolojinin kullanılmasına yönelik projeleri, aslında bir alalama, propaganda aracıdır. Halkımızın bir bölümü konu ile pek ilgili olmadığından, bu tür projeleri büyük teknolojik atılım olarak görebilir. Zaten istenen de böyle bir algılama yaratmaktır. Her öğrenciye tablet dağıtılması, çoğu anne baba tarafından çocuğun iyi yetiştirilmesi konusunda atılmış ileri bir adım olarak algılanabilir, heyecan yaratabilir. Önemli olan tablete nelerin yüklendiği, yükleneceği ve öğrencinin bu aracı nasıl, ne niyetle kullanacağıdır. Siz, eğitim kurumlarında okunmasını istediğiniz kitapları, öğrenilmesini amaçladığınız bilgileri yüklerseniz, sonuçta öğrenciyi kitap taşımanın külfetinden kurtarır, maddi yükünü hafifletirsiniz, ama özde bir değişiklik yapmamış olursunuz.

Amaçlanan tip uysal, verilenle yetinen, sorgulamayan, itiraz etmeyen, kültür düzeyi sınırlı diplomalı, ama gereken eğitimi almamış, ulusal bağları gevşek, dini ritüelleri yerine getiren, tekdüze, ezik bir kişilik olduğundan, Atatürk’ün adının okullardan silinmesini, “Gençliğe Hitabesi”nin kaldırılmasını doğal karşılamak gerekir. Atatürk, Gençliğe Hitabe, bunlar “zararlı” çağrışımlar yaparlar. Yetiştirilmek istenen insan tipine de ters düşerler.

“Dindar gençlik yetiştireceğiz” tümcesi aslında AKP’yi destekleyecek, AKP zihniyetini, yaklaşımını benimsemiş gençlik yetiştireceğiz amacının alalamasıdır.

Tanımını yapmaya çalıştığımız AKP tipi gençliğin alternatifi, ne Sayın Başbakan’ın ifadesiyle tinerci gençlik ne de Batı’nın kültür emperyalizminin etkisinde kalmış, Batı’ya öykünen, özbenliğini bulamamış gençliktir.

Alternatif, irdeleyen, sorgulayan, haksızlığa, adaletsizliğe karşı çıkan, ulusal gururu olan, diploma değil eğitim isteyen, halkın aydınlanmasına çalışan, devrimci niteliği ağır basan, “fikri hür vicdanı hür” gençliktir. Böyle bir gençliğin yetiştirilmesi konusunda çaba harcayanlar bir şekilde eğitim kurumlarından tasfiye edilmekte, dışlanmakta, emperyal güçlerin de desteklediği türde eğitim veren kurumlar yaygınlaşmaktadır. Yalnız imam hatip liseleri, Kuran kursları, AKP tipi insan yetiştirmeye elverişli diye düşünmek eksiktir. Tüm eğitim sistemi AKP tipi gençlik yetiştirmeye yönelmiş bulunmaktadır. Bugünkü koşullarda gençlere, sorgulayın, irdeleyin, haksız gördüğünüz uygulamalara tepki verin, daha iyi, kaliteli eğitim isteyin, ulusal benliğinizi, kişiliğinizi koruyun, geliştirin yönündeki sözler, La Fontaine masalı gibi gelebilir. Ama insan onuruna, saygınlığına uygun davranış biçimi, yaşam şekli de budur. Çoğunluğa uymak yanlışlığına düşmemek gerekir. Kişilikli olmanın bir maliyeti varsa bu maliyet ödenmeli, özveri gerektiriyorsa, özveriye de katlanılmalıdır.