Dünya’da ve Türkiye’de olağanüstü bir süreç yaşanıyor.

Ekonomik krizlerle siyasi krizlerin iç içeliği diyalektik bir gerçekse, art arda gelen kritik virajlar söz konusu..

ABD’den tutun da diğer gelişmiş ülkelere, kuzeyde Norveç’e, yoksul Afrika’ya, Ortadoğu’ya uzanan, Akdeniz’i ve Asya’yı saran küresel bir kriz...

Yönetim bunalımı, isyanlar, tepkiler...

En somut örnek ABD.

Obama’ya yeni borçlanma olanağı sağlayan Cumhuriyetçi-Demokrat uzlaşması, zirvelerde “Dünya ipten döndü” diye tanımlanıyorsa, varın gerisini siz düşünün...

***

Bizde durum ne?

Ekonomiyi yöneten bakanların karamsar tablosunu, “Bu kez teğet bile geçmeyecek” uyarısıyla hizaya sokma çabaları ne derecede gerçek, göreceğiz...

Öte yandan yönetsel anlamda Cumhuriyet tarihinde görülmemiş tablolar, TSK’deki istifa ve emeklilikler...

Bu gelişmeleri salt Türkiye’nin iç dinamiklerine bağlamak yanıltıcı sonuçlara götürür.

Soru, önemlidir... 12 Mart’ı, 12 Eylül’ü, NATO ve ABD’nin güdümünde emir komuta zincirinde gerçekleştiren, “Atatürk” diye diye aslında kurucunun ve genç Cumhuriyetin canına ot tıkayan bir yapıda, askerin yeniden “dizayn” edilmesi ne zaman başladı?

BOP’un devreye girmesi ve bazı generallerin “NATO’dan çıkalım” demesiyle...

Bir zamanlar Batı’nın komünizme karşı mücadelesinde ileri karakol olarak kullanılan kuvvetler, ne zaman ki dün Irak’ta olduğu gibi bugün küresel güçlerin İran, Suriye ve benzeri ülkelerle ilgili planlarına ayak dirediler, Ortadoğu ve Asya projelerine uyum sağlamadılar, çatışma o noktada başladı.

Asker bugün küreselleşmenin gereklerine tümüyle uymadığı için yeniden “dizayn” ediliyor, düzenleniyor.

İktidar uygulamaları, terfi engellemeleri, tutuklamalar, YAŞ öncesi çıkarılan yakalama kararları ve diğerleri bu ana şemsiyenin altında gerçekleşiyor.

***

Medya ve yargı, başrollerde oynuyor. Biat anlayışı, kurumsal bir kimlik olarak tepeden tırnağa yerleştirilmeye çalışılıyor.

En temel insan hakları ihlal ediliyor, özgürlükler tırpanlanıyor, muhalif sesler sindiriliyor, susturuluyor.

İktidar ve yandaşları bunların demokrasi adına, 9 yıldır yönettikleri ülkede askeri vesayeti kaldırma ve “Yeni Türkiye’yi kurma” adına yapıldığını söylüyor.

Aynı cephe, Mısır’da baskıcı Mübarek döneminin sonlandırılıp yönetime askerlerin el koymasına da demokrasi adına selam çakmıştı.

Demokrasi adına yapılanların ne olduğu, Irak’ta on binlerce kişinin öldürülmesiyle görüldü. Petrol yatağı Libya ve diğer ülkelerdeki benzer yaklaşımlar da ortada.

***

Sonuç olarak geldiğimiz noktada 42 generalin tutuklu olduğu, PKK terörünün hemen her gün can aldığı, İran’ın sınır ötesini geçip PJAK’ı vurduğu, Suriye’nin kan gölüne döndüğü bir süreçte, ülkenin güvenliğinden sorumlu bir kurum “dizayn” ediliyor.

Yandaş medyada 29 Temmuz’un bir milat olduğu belirtiliyor, “Senin generalin, benim generalim” tanımlamaları yapılıyor.

Peki, bundan sonra ne olacak?

Der Spiegel’in, “Başbakan, ordunun omurgasını kırmayı başardı” değerlendirmesi, hangi ölçüde doğru?

Eğer başardıysa bunun Türkiye’ye yararı ne olacak?

Görevini iki yıl erken bırakan eski Genelkurmay Başkanı Orgeneral Işık Koşaner’in, “Tutuklamaları evrensel hukuk kurallarına, Hakk’a, adalete ve vicdani değerlere uygun bulmaması”, TSK’nin yeni yönetiminde nasıl değerlendirilecek?