Medyaya bakılırsa yeni anayasa konusunda genel bir uzlaşma söz konusu.

Başta Cumhurbaşkanı olmak üzere, yeni bir anayasanın gerekliliğinin altı çiziliyor.

Cumhurbaşkanı’na göre yeni anayasa “ideolojisiz olmalıymış”.

Bu, hangi anlama geliyor?

Her anayasa kurucu felsefeyi, toplumsal bir uzlaşmayı, birey-devlet ilişkisini tanımladığına göre, ideolojiktir.

Aslında Cumhurbaşkanı, “ideolojisiz bir anayasa” derken ideolojik davranıyor.

Bizim anayasamızın ideolojisinin temelini, esas olarak değiştirilmesi teklif dahi edilemeyecek, hemen hemen herkesin bildiği başlangıç ilkeleri oluşturuyor.

O halde istenen ne?

“Bugünkünden daha ileri demokrasi” talebi derseniz, orada bir dakika durmak gerek.

Mevcut “ileri demokrasiyi” açılan birçok davada, hak taleplerine gösterilen tavırlarda doya doya yaşıyoruz!

Birçok gazeteci, “terör örgütü üyesi” oldukları gerekçesiyle hapislerde, yargılanıyor.

Parasız eğitim isteyen, bunun için pankart açan genç bir kız, 17 aydır cezaevinde tutuluyor.

Zaten neredeyse her hak istemi ve özgürlük talebi “örgüt üyeliği” suçlamasıyla bastırılıyor.

Zeytinburnu Sanayi Sitesi’nde yıkıma karşı çıkan bir göstericiye polis amiri, “Gelir seni karının koynundan alırım” diyebiliyor.

Mahkemenin durdurma kararına rağmen, Tortum’da HES inşaatını sürdürmek isteyenlere karşı çıkanlar, jandarma copuyla pataklanıyor. Bu gösteride yer alan üç kişi tutuklanıyor...

***

Niyet, yukarıda sıraladığımız sorunları ve diğerlerini çözmek olsa, yasal düzenlemeler yetecek.

Bu ve benzer nedenlerle iktidarın yargı üstündeki belirleyiciliğini ve bunun sonuçlarını geçen referandumda gören çevreler, yeni bir anayasanın gerekliliğine kuşkuyla bakıyor.

Öyle ya, hani yargı bağımsız ve yansız olacaktı, hani daha ileri demokratik adımlar atılacaktı?

Tam tersini yaşamıyor muyuz?

Kitap yazan, haber yapan “terör zanlısı gazetecilerin” ve seçilmiş milletvekillerinin hapisten çıkarılması için...

Hak taleplerinde cop, biber gazı kullanılmaması için...

On binlerce insanın telefonlarının dinlenmemesi için...

Özel mahkemelerde, özel yargılamalar yapılmaması için...

Basın özgürlüğü ve gazetecilerin arşivlerinin, köşe yazılarının, kitaplarının, haberlerin bile iddianamelerde terör suçu sayılmaması için yasal düzenlemeler yeterli...

***

Ayrıca iddianamelerde özel yaşamları teşhir eden, eş dost, arkadaş sohbetlerini ortaya döken iletişim kayıtları var ki, bunları ortalığa dökmek, mevcut yasalara göre suç zaten.

Ayrıca, anayasa ve mevcut yasalarla ilgili “yorum” sorunları da var. Mustafa Balbay, son duruşmada anayasanın 14. maddesine dayanılarak tahliyesinin kabul edilmediğini vurguladı, ardından da sordu:

“14. maddede ‘devlete karşı suçlar’ denmektedir. Ama bize yöneltilen iddia, ‘hükümete karşı suçlar’dır. Lütfen ayrım yapın. İçtihat oluşturuyorsunuz.”

İçtihat oluşturuyor mu oluşturmuyor mu, alın size yasalarla ilgili yorum sorununa ilişkin bir inceleme...

“Hukuk” deniyorsa, dikkate alınması gereken hukuksal bir saptama var bu arada.

Ege ve Marmara bölgeleri baro başkanları toplantısının sonuç bildirgesinde, özel soruşturma ve yargılama usullerinin, savunma hakkını ve adil yargılanma hakkını yok ettiği belirtildi.

Bu durumun bireyi, devlet karşısında çaresiz bıraktığı vurgulandı.

Özel yetkili savcılık ve mahkemelerin kaldırılması istendi...

Cumhurbaşkanı bile, Meclis açılış konuşmasında uzun tutukluluklar sorununu bir kez daha kabul etti. “Yargının adaletli davranmadığı yönünde bir kanaat oluşursa, toplumun vicdanında kapanması zor yaralar açılır” sözleriyle de en azından bu konuda da kaygı ve kuşkular olduğunu gösterdi.

O halde...

İvedilikle yasal düzenlemeler gerekiyor. Tabii niyet varsa!