Ülke yıllardır yolsuzlukları tartışıyor, konuşuyor.

Suçlamalar zaman zaman siyasetin ana malzemesini oluşturuyor.

Dolayısıyla adalet, hukuk ve yargı tartışmaları...

Bugün ilginç bir durumla karşı karşıyayız.

Tabloya bakılırsa AKP’li belediyeler, sanki sütten çıkmış ak kaşık!

Birkaç istisna dışında iktidar belediyelerinde her şey usulüne uygun sürdürülüyor!

Yolsuzluk yok, ihaleler usulüne uygun, rüşvet ve avanta yok, yandaşa çıkar yok... Dolayısıyla inceleme, soruşturma, müfettiş ve özel yetkili mahkemeler de yok...

İktidarın belediye başkanları, adeta dürüstlük timsali, örnek yönetici!

Ya muhalefet?

Her türlü husumet, kirlilik, pislik, ne kadar olumsuzluk varsa hepsi onlarda! Yolsuzluk almış başını gidiyor!

Başkanlar, yöneticiler yiyici! Hatta her türlü karanlık hesap, organize iş kapsamında yürütülüyor! CHP’li belediye başkanları çete kuruyor, örgüt kuruyor, tehditle, silahla yolsuzluk yapıyor!..

Çünkü muhalefet belediyelerini inceleyen müfettişler, soruşturmacılar, güvenlik güçleri, özel yetkili savcılar böyle söylüyor.

İktidarın içişleri bakanları, muhalif belediye başkanlarıyla ilgili soruşturma izni veriyor, hatta görevden alıyor.

***

İktidarın ak pak, muhalefetin kapkara gösterildiği bir tabloyla karşı karşıyayız.

Peki, halkın bilinci, vicdanı bu tabloyu kaldırır mı?

Orta yerde kimi soruşturmaların siyasi olduğu savları var. Toplumun bir kesimi, muhaliflere yönelik kasıtlı davranıldığını düşünüyor.

İş bu yolsuzluk savlarıyla sınırlanmıyor, gide gide hukuk, yargı ve mahkemeler de tartışmalara katılıyor...

Toplumun önemli bir kesiminin kabul etmediği, vicdanına sığdıramadığı suçlamalar ve cezalar, belki yasal çerçeveye oturtulabilir, ama adaletli olabilir mi?

Dolayısıyla işin adalet yanında da tartışmaların beraberinde getirdiği bir yıpranma sözkonusu değil mi?

***

Bakın çete ve örgüt lideri suçlamasıyla hakkında 397 yıl hapis istenen CHP’li İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu, son günlerdeki her konuşmasına, “Şu anda karşınızda ‘çete reisi’ olarak bulunuyorum” diye başlıyor. Bundan yakınmadığını, salt pozisyonunu tarif ettiğini vurguluyor...

Elbet ironik bir yaklaşım ve eleştiri söz konusu.

Hafta sonu basın müzesinin protokol töreninde şikâyeti olmadığını, sadece hapisteki arkadaşları için üzüldüğünü söyledi.

Ama bir saptaması var ki, adalet ve hukuka ilişkin tartışmaların hangi noktaya geldiğini görme açısından ilginç.

Kendisiyle birlikte 130 kişinin yargılandığı çete ve örgüt suçlamalarının yer aldığı iddianameye ilişkin şöyle diyor Kocaoğlu:

“Bu iddianame, İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin ne kadar dürüst, ne kadar erdemli çalıştığının belgesi olarak tarihe geçecektir. İddianamede rüşvet yok, zimmet yok, zenginleştirme yok; herkesin servet beyanı ortada, herkesin durumu - hali ortada.”

***

Kocaoğlu’nun karşısına değil, yanına aldığı iddianame çerçevesinde yürütülecek yargılama, bu yanıyla da dikkat çekiyor.

Yani Kocaoğlu, iddianameyi “savunma belgesi” olarak görüyor!

Başta Uğur Mumcu olmak üzere aydınlatılmayan siyasi cinayetlerin yanı sıra hemen her konudaki “adalet arayışı” ve beklentisi, ülkenin can alıcı gündemi olarak yerini koruyor.

Adalet Bakanı’nın yeni reform paketi, bu gündemi karşılamıyor.