Cumhurbaşkanı’nın sanatla kültürle ilgilenmesi, nihayet nitelikli sanatla ilgilenmesi harika bir şey... Ne mutlu bize... Bu ilgisini Atatürk Kültür Merkezi tanıtımı sonrasında ortaya koydu. Yalnız bu ilgiyi daha da ileri götürmeden önce kesinlikle danışmanlarını değiştirmesi gerekiyor... Neden mi? Çünkü kendisini ya eksik ya da yanlış bilgilendiriyorlar.
Konuşmalarından iki örnek ne demek istediğimi size açıklamaya yetecek:
1) AKM daha önce elitlere sesleniyordu oysa yeni AKM halka seslenecek gibi sözleri... Herhalde danışmanları çok genç. Ya da sanatla pek ilgileri olmayan kimseler... Bu hükümet iktidara gelmeden önce her cumartesi sabahı oradaki klasik müzik konserlerini izleyen gençleri, devlet kurumlarının bedavaya yakın bilet fiyatlarıyla sundukları bale, opera, tiyatro eserlerini izlemek için kuyruğa giren kalabalıkları demek ki hiç görmediler.
Hayır, AKM elitlere hizmet etmiyordu. Varlıklılara ya da sonradan görme zenginlere seslenmiyordu. AKM tiyatroya, nitelikli müziğe, operaya, baleye ilgi duyanlara hizmet veriyordu... Şimdilerde hasbelkader bir bale ya da opera temsilinde kendini bulduğunda, günaha girmemek için bakışlarını sahne yerine önüne çevirenlere seslenmiyordu elbet... Sahnedeki kadınlara bakınca kafasının içindeki pislikleri görenlere de, sanatın içine tükürenlere de, bilmediği, anlamadığı eserleri aşağılayanlara da, yaratıcılığı “günah” sayanlara da seslenmiyordu elbet.... Hayır! AKM yaratıcılığa ve düş gücüne inananlara, sanatta, müzikte niteliği arayanlara, farklılığa ilgi duyanlara, merak edenlere, bu etkinliklerden tat almayı bilenlere sesleniyordu...
Cumhurbaşkanı’nın bu sözleri bana 40 ya da 50 yıl önceki abuk sabuk tartışmaları anımsattı. Sanat halk için mi toplum için mi? İstanbul Festivalleri halktan yana mı domuzdan yana mı? Yok deve! Yarabbi yeniden o günlere mi dönüyoruz!
2) Vermek istediğim ikinci örnek, Cumhurbaşkanı’nın bugüne dek Türkiye’den uluslararası çapta “opera sanatçısı, aktör ve gitarist” çıkmamasıyla ilgili duyduğu üzüntü...
Kendisi çok meşgul orası tamam, ama danışmanları da mı Leyla Gencer adını hiç duymadı... (Şimdi kendime çok kızdım! Ne ayıp ettim! Keşke danışmanlarına şimdiye dek onlarca baskı yapan Leyla Gencer kitabımı yollamış olsaydım...) Hadi Berlin’i fetheden Semiha Berksoy’u da bilmiyorlar... Daha yenilere Metropolitan Operası’nda alkışlanan Burak Bilgili, La Scala’da söyleyen Simge Büyükedes’i de mi hiç duymadılar... Gitarist? Hayır benim de aklıma şu anda dünya çapında gitaristimiz gelmiyor. Ancak gitarist diye herhalde müzisyenleri kastetti Cumhurbaskanı...
Gitarist değilse de flütist olarak Şefika Kutluer ve Bülent Evcil; perküsyonist olarak Burhan Öçal ve Okay Temiz; arpist Şirin Pancaroğlu, viyolonselist Efe Baltacıgil ve elbet birbirinden başarılı piyanistlerimiz ilk aklıma gelenler... Tokyo ve Beijing’den Londra, Paris, Frankfurt, Viyana’ya milleti bir bilet peşinde koşturan Fazıl Say’ı, New York’tan Moskova’ya konserleriyle ve doldurduğu plaklarla da ödüllere boğulan İdil Biret’i ve Güher ve Süher Pekinel’i de mi duymadılar...
AKM konusuna daha bol bol döneceğiz...
Şimdi Adana’dayım... Biraz sonra Seyhan Belediyesi ve Yaşar Kemal Vakfı’nın düzenlediği “Hemşerimiz Yaşar Kemal Sanat Günleri”nde söz alacağım... O nedenle bu yazıyı bitirmeliyim...
Şunu eklemeden edemeyeceğim:
Keşke o danışmanlar Tarık Akan’ın “Atatürk’ün Kızları” belgeselini seyretselerdi. “Sizleri birer kıvılcım olarak yolluyorum, her biriniz birer ateş parçası olarak geri dönün” demişti Mustafa Kemal Atatürk kızları Batı’ya eğitime yollarken...1920’lerin sonuydu... O kızlar dönüp ne ateşi, volkan oldular volkan ve mucizeler yarattılar...
“Batı’ya eğitime gidenler dönüp ajan oluyorlar” zihniyetinden ne farklı değil mi!..