Bu akşam Nürnberg’de, Türkiye - Almanya Film Festivali’nde Tarık Akan’a Onur Ödülü veriliyor. Daha önce bu sayfalarda haberini okumuşsunuzdur. Bu akşam başlayacak ve 11 Mart’a dek sürecek olan 17. Türkiye Almanya Film Festivali, Tarık Akan’a bu onur ödülünü “Türkiye’de sinema sanatının gelişimine ve uluslararası alanda tanınmasına yaptığı kalıcı katkıları” nedeniyle veriyor.

Doğrusu bu akşam orada olup onu kutlamak, en azından kendisine bir demet çiçek vermek isterdim… Gelin görün ki şu anda Almanya’da değil Atina’dayım… Kaldı ki bu karda kışta gönlümdeki çiçek demetini kolay kolay bulamazdım oralarda… En iyisi çiçeklerimi ben ona bu köşeden sunayım.

Bir tutam kır papatyası: “Yakışıklı jön” - “Temiz aile çocuğu” (her ne demekse) masum delikanlı imgesiyle çevirdiği “Hababam Sınıfı” da dahil olmak üzere, ilk filmleri için…

Kucak dolusu kırmızı karanfil: Oyunculukta ustalaştığı, toplumsal eleştiriyi içselleştirdiği, “Nehir”, “Kanal”, “Maden”, “Sürü”, “Adak” gibi filmler için…

Demetin tam ortasına yerleştirilecek kıpkırmızı bir gül: “Yol” filmi için... (Festivali bu film açıyor bu akşam.)

Mavi ortancalar: Faşist darbe yıllarında, 80’lerde bile düşüncelerinden hiç ödün vermeden dört elle sarıldığı “Pehlivan”, “Ses”, “Derman” gibi filmler için…

Kırmızı ve beyaz laleler: 90’lı yıllarda darbeleri lanetleyen “Karartma Geceleri”, “Eylül Fırtınası” gibi filmlerle, namuslu ve bilinçli seçimler yaptığı için…

Sarı krizantem: İki yıl önce izlediğim, yanılmıyorsam şimdilik son filmi olan “Deli Deli Olma”daki yaşlı kompozisyonu için… Yorulmak bilmeden sürekli çalışıp yüzü aşkın filmin her birinde kendisiyle yarıştığı, kendini aşmaya çalıştığı ve canlandırdığı her kişiye bizleri inandırdığı için…

Kucak dolusu gelincik: Son yıllarda yönetmen olarak gerçekleştirdiği belgeseller için… Bunların sonuncusu “Bir Meçhul Öğretmen”di. Ülkemizdeki Köy Enstitüleri gerçeğini, bugün 80’li yaşlarını aşmış Arifiye Köy Enstitüsü mezunu Ayşe ve Mehmet Bayındır öğretmenlerin öykülerinin izini sürerek bize anlatıyordu. Tüm meçhul öğretmenlere adanmış bu belgeseli gözyaşlarımı tutamayarak izledim...

Bir demet hercai menekşe: Sinemadan kazandığı geliri, yatlara katlara, mal mülk edinmeye değil, Cumhuriyet ilkelerine bağlı öğrenci yetiştirmeye hedeflenmiş bir ilim yuvasını, Özel Taş İlköğretim Okulu’nu kurduğu için… Bakırköy’deki bu okulun üniversitelere girme sıralamasında Türkiye çapında ilk beşin içinde olduğunu biliyor muydunuz?

Bir adet beyaz orkide: Meslek yaşamıyla, meslek dışı yaşamını; daha güzel bir dünya, daha adil Türkiye özlemiyle, var olma biçimini; düşüncesiyle söylemini, söylemiyle eylemini bir kıldığı için…

Sarı, beyaz, mavi kardelenler: Kimseye çaktırmadan, reklamını yapmadan inandığı ilkeler doğrultusunda çalışan STK’lere yaptığı yardımlar için…

Bir demet aslanağzı: Direnmeyi bildiği için…

Bir avuç yasemin: Örnek oluşturduğu için…

Bir adet manolya: Dostlukların değerini bildiği için…

Amma kocaman buket oldu!!!

Teşekkürler Tarık Akan! İyi ki varsın!