Pizzanın, Sofia Loren’in ve Toto’nun doğduğu kent Napoli’deyim. (Toto deyince, ona Türkçe sesini ödünç veren Necdet Mahfi Ayral’ı anmamak olanaksız.) Kent, dünden bugüne omuzladığı tüm imgeleri sereserpe sergilemeyi sürdürüyor. Napolililer şu aralar Ferzan Özpetek’in “La Traviata”sıyla yatıp kalkıyor. Tüm temsillerin biletleri çoktan tükenmiş. Ama yine de San Carlo Operası’nın önünde bitmeyen kuyruklar…

Leyla Gencer \tyanımda bitiverdi

Gala gecesinin ertesi günü, San Carlo Operası Müzesi’nde bir toplantı. Salon yüz kişilik. Ama bir o kadar insan da ayakta dinliyor. Kürsünün çevresinde altı konuşmacıyız. İtalya’da yayımlanan Leyla Gencer kitabımdan yola çıkıp İstanbul ile Napoli, geçmişle bugün arasında gidip geleceğiz.

San Carlo Operası’nın artistik direktörü ve Gencer Yarışması jüri üyesi Vincenzo de Vivo; “Leyla Gencer, San Carlo Operası’nın kraliçesiydi. Onun kraliçeliğine layık olmaya çalışıyoruz” diye açtı toplantıyı.

Ferzan Özpetek, İtalya’da yaşayan bir Türk olarak Leyla Gencer’den aldığı gücü, ivmeyi dile getirdi.

La Traviata’nın sopranosu Carmen Giannattasio müthişti. Leyla Hanım’ın öğrencisiydi; inişli çıkışlı, zor ilişkileri olmuştu. “Bana en kızdığı anda bile, beni yüceltti, önümde tüm kapıları açtı, hayatımı değiştirdi” diye anlatırken Leyla Hanım’ı taklit ediyor, onun sesiyle konuşuyordu. Sanki Leyla Hanım yanıbaşımızdaydı, sanki o konuşuyordu!

Eleştirmen Enrico Tellini, Leyla Gencer’in San Carlo’da oynadığı 23 başrol arasında, dialar eşliğinde bizi gezintiye çıkardı.

Ben, benim Leyla Gencer’imi anlattım ve İKSV’nin Leyla Gencer Müzesi belgeselini izlettim.

Müze Müdürü Laura Valente’nin kapanış konuşmasından sonra dinleyiciler ve konuşmacılar Leyla Gencer çevresinde kenetlenmiştik. Yaşlılar anımsıyor, gençler merak ediyordu. O yaşıyordu aramızdaydı. Kitaplarda, plaklarda, dostluklarda, anılarda, öğrencilerinde, geleceğe ilişkin tasarılarda yaşıyordu.

Geçen yazımda Leyla Gencer için “Napolili Türk” demiştim. Çünkü 1953’ten başlayarak, ona bu adı takmışlardı. Oysa şimdi bugün burada herkesin Ferzan Özpetek’e “Napolili Türk” dediğini öğreniyorum. Yani bayrak elden ele geçiyor, bayrak yarışı devam ediyor.

Sevgili okurlar, Özpetek’in “La Traviata”sıyla ilgili İtalyan basınında birbirinden olumlu, övgü dolu eleştiriler çıkmakta… Bugün size bir demet sunmak istedim ama bu köşeye sığdıramadım. Önümüzdeki günlerde yerimiz olursa onları da paylaşmak üzere, şimdilik Napoli’den sevgiler…