Geçen cumartesi ve pazarı, Taksim ve Gezi Parkı’nda polis şiddetiyle Tepebaşı’nda Kasımpaşalı gençlerin şiddeti arasında geçirdikten sonra (bakınız önceki günkü yazım) bu hafta sonu kentten uzağa, denizlerin ortasına kaçtım. Yanımda bir dergi ve bir kitapla.
Kitap Moris Gabbay’dan, dergi Turgay Fişekçi’den...

Cumhuriyet’le büyümek

Moris Gabbay, Nâzım Hikmet Vakfı’nı kurduğumuzdan beri, yakından tanıdığım, varlığıyla, bilgisiyle, birikimleriyle bizi sürekli aydınlatan, deneyimlerini paylaştığında tadına doyamadığımız, aynı zamanda vakfın saymanlığını, muhasebesini üstlenen bir arkadaşımız. Yaşının doksanı (sayıyla 90’ı) aşmış olması, bizlerle ya da Gezi gençliğiyle arkadaş olmasını engellemek bir yana daha da kamçılıyor!
“Cumhuriyetle Birlikte Büyüdüm” adlı yeni çıkan kitabını (Sarı Defter Yayınları) soluk soluğa okuyorum. Sadece kendi tarihini, özgeçmişini değil, Türkiye ve dünya tarihinden kesitler veriyor. Konuşur gibi, anlatır gibi... Sözcüklerle resimleyerek, çağrışımlarla bütünleyerek... Abartmadan, kendini önemsemeden, renkli fırça darbeleriyle...
Harf Devrimi, Tevhidi Tedrisat, Medeni Kanun, Robert Koleji... Yahudi asıllı Türkiye Cumhuriyeti vatandaşının, sol düşünceye gönül ve aklını vermesi... İkinci Dünya Savaşı. Bursa Cezaevi’nde yatan Nâzım Hikmet ve arkadaşlarının dokuduğu kumaşları satıp, gelirini Nâzım’a ulaştırması... Önce dernekçilik, ardından Türkiye İşçi Partisi’ne katılması “Yaşamımın en güzel günlerini Partide geçirdim” dediği; kendini “öteki gibi” hissetmediği yıllar... Sonra FAO’daki (Uluslararası Gıda Örgütü) görevi nedeniyle Afrika ülkelerine gidiş... Yaşam denilen o müthiş serüven... İnsanı soluksuz bırakıyor... Genç kuşaklara aktarılan bir hazine!..

Turgay Fişekçi’den

Elimdeki dergi “Sözcükler”in 44. sayısı. İki ayda bir şair Turgay Fişekçi’nin sorumluluğunda yayımlanan bu edebiyat dergisi, her sayısında sevdiğim sayısız imzaya yer veriyor.
Büyük bir tat alarak okuduğum “Sözcükler” dergisinin temmuz-ağustos sayısında Gezi Direnişi’ne ilişkin yazılar, şiirler var. Dergide Turgay Fişekçi’nin “Yedi Canlı” şiiriyle, hepinize iyi pazarlar diyorum (Zaten bu yazının başlığını da bu şiirden ödünç alıp tepeye koydum!).
“Yerde ararken gökte açıveren çiçek
Renklerin döndürdü memleketin başını

Kediler sana hayran, derin kuyuların suları da
Yürüdüğünde peşinde kelebekler

Bir çadır da bizim bahçeye kursan
Cihat Burak, Ruhi Su, gelip orda yatsalar

Çok sıkıldık bu kara yüzlü dünyadan
Bir delik de bizim çatıya açsan

Öpüşmek güzeldir her yerde
Zindelik saçar ruha ve bedene

İyi ki hatırlattın başkaldırı diye bir şey var
İsa’dan beri insanı güzelleştiren

Şimdi daha güzel her şey
Daha insan herkes.”