Ülkede iç savaş var. Ülkede ölüm kol geziyor. Kurşunla, bombaya, yargısız infazla öldürülüyorlar. Açlıktan ölüyorlar. Kaçarken ölüyorlar. Nöbetteyken ölüyorlar. Yoldayken ölüyorlar. Denizde ölüyorlar. Karada ölüyorlar. Evlere baskında öldürülüyorlar. Yolda öldürülüyorlar. Hak ve hukuksuzluktan ölüyorlar.
Ama bakıyorsunuz sanki bunlar hiç olmuyormuş, yokmuş gibi yapan gözlerini, kulaklarını tıkayan bir medya, bir güruh... Topluma egemen olan onlar.
Hak hukuk deyince en önemli sorunumuz Erdoğan’a hakaret meselesi... Anayasayla, Diyanet fetvalarının birbirine karışması... Önce cezanın kesilmesi sonra suçun bulunması...
Bu durumda yasakları yeniden gözden geçirme vakti:
Hitler’den söz etmek yasak!
“Ülkede savaş var” demek yasak. Saray’ın savaş istediğini söylemek yasak!
Ateiste, başka dinden olanla evlenmek yasak! Farklı mezhepten bir Müslümanla evlenmeye açık kapı bırakıldıysa da şansınızı pek zorlamayın derim...
Nişanlıyla el ele tutuşmak, baş başa yalnız kalmak yasak.
Bugüne dek isteyen cuma namazına zaten gidiyordu şimdi mesai saatlerini değiştirmek neden diye sormak yasak.
Sık sık Atatürk’ten söz etmek, onu anımsatmak yasak!
Yaaa işte, umutsuzluğa yer yok ama bugünlere geldik dostlar!
“Bana kendimden başkasıyla konuşmak yasak” demişti Nâzım Hikmet “Tecritteki Adamın Mektupları”nda...
Can ve Erdem’in bize göre 40 gün, onlara göre bir ömür süren tecrit cezası sona erdi diye neredeyse zil takıp oynayacağız! Oysa tutuklu yargılanmaları bile zulmün alâsı. Her türlü yasa ve hukuk anlayışına aykırı! Ama gelin görün gerçekleri yazmak yasak! Yaymak yasak!
Siz siz olun, Yeni yılın bu ilk haftasında yasakları, kendinize koyduklarınız da dahil olmak üzere tüm yasakları gözden geçirin!
Ülkede savaş var: “Zenginler savaş başlatınca; ölenler hep yoksullardır” demişti Jean Paul Sartre. Bildiğim kadar Sartre’e henüz yasak gelmedi!

Uluslararası PEN’den
Bugün 7 Ocak. Charlie Hebdo’ya IŞİD’in düzenlediği katliamın yıldönümü.
Uluslararası Dünya yazarlar Birliği PEN yıldönümü nedeniyle bir bildiri yayımlayıp üye ülkelerin hükümetlerine seslendi.
“Katliam sonrasında, Paris sokaklarında kol kola girip protesto yürüyüşüne katılmış olmak yeterli değil” denilen ve
o yürüyüşün asıl düşünce ve ifade özgürlüğü için yapıldığını anımsatan seslenişte yetkililerden özetle şunlar talep edildi:
Özellikle gazetecilerin, yazar, şair ve sanatçıların ifade ve habere ulaşma, yazma, yayma hak ve özgürlüğüne saygı duyulması...
Mesleklerini icra ederken gazetecilerin ve insan hakları savunucularının tehdit edilmemeleri, korunmaları, güvenliklerinin sağlanması ve onlara her tür kolaylığın gösterilmesi... (Şaka gibi değil mi!)
Her devletin imza attığı evrensel ve uluslararası antlaşmalara saygı göstermesi...
Yasak ve cezaların keyfi değil ancak adli mercekler tarafından verilebilmesi...
İşte özetle bunları talep ediyorlar! Kendimi tutamıyorum: Bir kez daha: Gerçekten şaka gibi bu Uluslararası PEN’in istekleri!!!