Türkiye Yazarlar Birliği üyesi Turgut Tunç, “Günlük hayata katılımda çok fazla sorunla karşılaşan engelli çocuklar, Türkiye’de yayımlanan çocuk kitaplarında, televizyonlarda, filmlerde yok sayılıyor” diyor 

Oysa engellilerin gelişme ortamı bulduklarında ödül alacak ölçüde başarılı olduklarını ekranlar yansıtıyor, gazeteler yazıyor.   

Tunç’un haklı dileklerine, sanatları, sporu, engellilerin kolayca başarılı olacaklarını da katmalıyız. O nedenle engellileri dışlamaktan özenle kaçınılmalıyız.   

AUGUSTE RENOIR 

Yaşlılığında ünlü ressam Renoir’ın ellerinde önlenemez titremeler başlamıştır. Bir süre ilaçlı sıcak suda beklettiği ellerine fırça bağlattıktan sonra nice resimler yapmış. 

Öyle bir çözüm bulunmasaydı, dünya resmin, resim sanatının o eşsiz ustasından yoksun kalacaktı... 

Onunla ilgili filmde, resim yaparken neden çıplak modelle çalıştığını açıklarken, sanatın bir gerçeğini daha dile getirmiştir Renoir: Evlendikten sonra kocası eşinin model olmasına izin vermez. Ressam, “Bana onun çıplaklığı değil, bana duruşunun uyandırdığı anlam yaptırtıyor o resimleri” deyince, model işini sürdürür.         

Sanatçı, yapıtını başkasının yorumladığı gibi yapmaz, nesnenin onda uyandırdığı esinlemeyi gerçekleştirir. Picasso’ya, bir sergisinde yaptığı balık resminde balığı göremeyen kadına, “O, balık değil, resimdir” dedirten güvenin özünde esinlenme var. Bir başka sergisinde, aradığını bulamayan bir izleyiciye, “Resim senin benden istediğin değil, benim sana verdiğimdir!” sözüyle, sanatın ne olduğunu dile getiriyor. 

AĞIZ-AYAK RESSAMLARI

Bu yeni yılda ellerini kullanamayan Ağız ressamı David Fleet’in “karga, martı”; Ağız-Ayak ressamı Stanislaw Kmiecik’in “Gelincik Tarlası”; Ayak ressamı kadın Anna Marecka’nın “Çiçek Buketi” resmini gönderdim. 

Onlar emek verip engelliliklerini görende hayranlık yaratan sanatsallığa dönüştürmeselerdi, devlet de onlara yardım elini uzatmıyorsa, büyük olasılıkla yaşamları boyunca yazgılarına küsüp kenara çekilecekler, onun bunun yardımını bekleyeceklerdi... 

Yaratıklar arasında yalnızca insan araç yapar. Yitirilen bacağı eylemli kılan aygıtı bulanı, insanlık adına yürekten alkışlamalıdır. O, bu işe gecesini gündüz eyleyip inançla başlamamış olsaydı, engelliler koşuda, yüzmede başarı gösterip ödüller almanın onurunu duyarlar mıydı?..

BİLGE TANİLLİ               

Ruh körelmesine uğrayan insan bozuntusu katil ruhlularından biri, üzerine kör kurşunlar yağdırarak, düşünce gelişiminin önemli öncülerinden Server Tanilli’yi engelli araçlarına bağımlı kıldı. 

Yurtta, yurtdışında yapılan tedaviler Tanilli’yi eski haline getirmediyse de Tanilli, Cahit Sıtkı Tarancı’nın “Her mihnet kabulüm, yeter ki gün eksilmesin penceremden” sözünden de esinlenerek yaşama  tutunma direncinden aldığı gücü insanımızın aydınlanmasına adadı. 

Server Tanilli, kendi deyimiyle, “yaratıcı akıl” arayışlarına girip, beyinleri çağdaş bilgilerle donatan Uygarlık Tarihi, Nasıl Bir Eğitim İstiyoruz?, İnsanlığı Nasıl Bir Gelecek Bekliyor?, Yaratıcı Aklın Sentezi, Değişimin Diyalektiği ve Sentezi adlı çağdaş düşünce geliştirici kitaplarını tekerlekli sandalyesinde yazdı. Adı şimdi düşünce tarihlerinde geçiyor. Türkiye’nin çağdaşlığa ermesi yolunda çabalayan gençlerin atılımlarında,düşünür Server Tanilli’nin unutulmaz adı da geçiyor...         

 Düzelti: 

Önceki yazımda, gözden kaçırarak “Atatürk büstü karşısında görünce sanki onun yüzü vurdu” yazmışım. Cümle şöyle olmalıydı: “Büstü karşısında bizi gören Atatürk’ün yüzüne sanki günışığı vurdu!” Hoş görün...